Una passejada mediterranèa dins l'Art

Pèire Schwartz, Buts, 2008, Monde.
Yael Bartana, A Declaration, 2006, Israèu.

Jumana Emi Abboud, The Pomegranate, 2005, Jerusalem.

Carrat d'Art. Nimes. Lo dimenche promier dau mes es a gratis. Alara, de cops que i a li vau. E veguère de causas meravilhosas. La mostra temporaria prepausa un viatge dins l'art contemporanèu mediterranèu. La promièra obra que m'agradèt fuguèt aquela miugrana. Es pas la "miugrana entre duberta" (La miougrano entre duberto) d'Aubanèu, sexuala e amorosa, non aqui sembla a l'arma, aquela qu'om "desgopilha". L'autor levèt cada grana, una per una. Puèi, lo "joc" fuguèt de tornar metre cada grana a sa plaça. Reconstituir la miugrana, que! La vida coma un eterne reviscolament.
La segonda obra ( A Declaration) fuguèt la d'un Israelian, qu'obra e vieu entre Tel Aviv e Armsterdam. Es una videoneta - pas trapada sus you tube, damatge! - d'un pescaire sus una barca que carreja un olivier. E lo viatge en mar dura. Rama que ramaràs. Sabèm pas a déqué sert l'olivier. Montatge. L'iscla. Lo batèu. L'iscla. Lo batèu. Lo tipe que trima. T'arriba puèi sus l'iscleta (aqueste cop!) que semblarié au dessenh de la planeta dau Princilhon de Sant Exupèri (Avèm lei referéncias que podèm...). Sus l'iscleta, te planta lo drapèu. Mais pas d'un cop de bagueta magica. O! Non pas! Pecaire! Es pas un Walt Disney. Es Stromboli. Derraba lo drapèu per plantar l'aubre. Lo simbole es aisat, me diretz. E ben non. Perque es dins la longor dau filme, e lo patiment, que se bastis lo simbole de patz. Cada cop de ramas, lo biais de montar sus l'iscla, de laurar la terra, de carrejar l'olivier, aqueu temps podrié èstre pesuc. Mai non. Dins una simplicitat granda que fa lei grands artistas (que siéu bon), Yael Bartana fai navigar son marin sus una mar d'oli, sota un cèu de paradis que te fan regretar tei vacanças, putan qu'ères ben a la Taberna Maria, a Mitilena. Mai es pas un agach narcissic sus tu que te prepausa, bogre de con d'Europenc Tamtanenc. Mais un polit messatge universau. Es pas deman que siéu critica d'art.

A la librarié trobère de libre que posquère pas me pagar en causa de ma perda de mon poder de crompas. Lo libre se ditz Buts. E a pas gaire de raport amé lo demorant. Mai es la librarié de Carrat d'Art. E èra la mema jornada. Es per aquo que n'en parle. Enfin... Buts es un libre de fotografias pres a travers l'encastre dei barras de balon. L'encastre dei barras cambia pas jamai es lo fons que cambia. Coma una mesa en abime dei luocs riches vo paures onte se pou jogar au balon. Esport dau pople. Es ben fach, mai costa un braç. E es força ben vist. Pierre Schwartz, Buts, Edicion Ville Ouverte, 2008.

E es tot per aujornd'uèi.

Carrat d'Art - Plan de l'Ostau Carrat - Nimes - França - Occitània.