ont a passat ma tartina?

Avèm perdut lei traças de Na Tartina.  A vostre avejaire, ont es passat Na Tartina? Prepause ai lectors dau Tam Tam de menar l'enquista... Podètz jà faire lei vostrei remarcas e suspausicions... Laissatz de coms per menar l'enquista...

la fin de la jalousie

Prost au restau: "Auriatz pas vist pas magdalena?"

FOTOGRAFIA LEVADA DAU SitI: http://www.gerard-bertrand.net/PRO_ritz.html

Gramaci a son autor!

La fin de la jalousie es un recuèlh inventat per la colleccion Folio a dos euros que m'agrada. Torna prene lei novas de Les plaisirs et les jours, L'Indifférent et autres textes. Permet de te faire legir un Prost (pas Alan) lèu lèu. Vou dire una frasassa que dura soncament de la pagina 11 a 108. Aquela frasa descopada en istorietas es mielhs que de te fanar la frasorassa dei 5o volums d' A la cèrca dau temps perdut. Per una inicacion a Prost, pos comencar per aquo. E as pas besonh de burre, passa aisat. Lei novas que m'agradèron fuguèron: La confession d'une jeune fille. L'istoria d'una chatoneta presa per lo plaser carnau mai qu'aquo se fai pas alara se rosiga. E finala, La fin de la jalousie qu'es una beloia dins lo monde de l'escritura corta. L'eroi d'aquestei novèlas se ditz sovent Onorat (Honoré). Es un personatge recurrent. Anoncia la mondanitat dau grand obra dau mèstre qu'es pas ma tassa de tè. Amé una magdalena, benlèu. Finalament, aquela ficha es una ficha cosina. Vaqui doncas Prost au restau.cf foto

barcelona, un mapa

A quatre oras au Clapàs me vau au festenau de cinèma mediterran. Es un festenau geniau qu'a la costuma de nos prepausar de filmes de la mar nostra luenh dau relarg comerciau. Son de filmes politics, engatjats e mai que mai amé una estetica singulara. Lo discors e lo prepaus de l'autor son sovents presents. A quatre oras, promier rendètz-vos amé un filme catalan. Me languisse d'i anar. S'agis, segond lo programa de:

Barcelona (un mapa) - Ventura Pons - Ficcion
Espanha - 2007 - 1 o 30 mn - Realizacion : Ventura Pons - Escènario : Ventura Pons d'après lo libre de Lluisa Cunillé - Imatge : Mario Montero - Descors : Bello Torras - Montatge : Pere Abadal - Musica : Carles Cases - Son : Natxo Ortúzar - Interpretacion : Núria Espert, Josep Maria Pou, Rosa Maria Sardá, Jordi Bosch, María Botto, Pablo Derqui - Contacte : Latido - C/Veneras, 9 - 6° - 28013 Madrid - Espagne - Tél : 34 91 548 88 77 - Fax : 34 91 548 88 78 - e-mail : oalonso@latidofilms.com - web : http://www.latidofilms.com/ Centre Rabelais Dimanche 26 octobre 2008, 12 h 00 Corum - Opéra Berlioz Mercredi 29 octobre 2008, 16 h 00

Vaqui lo programa de ma jornada:
18.OO: Mourir a Madrid de Frederic Rossif, 1963.
o
18.00: Souvenirs de Madrid de Jacques Duron, 2008.
21.00: Serada corts metratges mediterrans, Canau plus.
o
21.00: Boogie de Radu Muntean.

James Crumley: Anybody can write a sad song

Promier es lo titre que m'agradèt. Segonda causa que m'agradèt: lo prètz. Ten de la colleccion FOLIO a dos euros. Tresen, ai mon peridode "forma corta". Coma siéu de la generacion zapping es una forma que me vai força. Se pou legir dins lo trin, dins la carrièra au cafè e au cagador. Lo ser abans de te dormir as una istoria complèta coma dins lo jornau de Miquet. E lo format dau libre rintra ben dins ta saca. As vist totei leis avantatges? se que non es bon. Traç que bon. Es american. E sabon contar d'istorias. Tres novas d'endacom mai coma dirié l'autre. Entre Hammet e Chandler. La promièra es lo retrach d'un jogaire de contri, que nos escapa un pauc. Nosautres avèm Janda mai gaire de cantaires de contri musica. Lo segond es l'istoria d'un joine que vou faire sordat que la maire vou pas (encara una copa alibofis). Mai lo paire li fa partejar son amor per lei potz a Petroli. Lo podèm pas trop comprene perque en Occitània avèm pas de petroli mai d'idèias. E siam mai d'afecionados que de petrolaires. Me comprene. Lo tresenc es lo mai long e parla d'un jogaire de balon american en plena cabussada dins son mestier. Nosautres lo comprenèm un pauc qu'avèm lo tambornet coma esport professionau. Es pas tant pagat coma a la Camif, mai bon....

Non. Rai. M'agradèt pasmens sota sei costats un pauc estranhs, lo libre. Vos l'aconselhe doncas per ne posquer parlar aqui que dempuèi quauquei temps oblidatz de me mandar de coms. Mai benlèu que siatz a legir la tièra complèta dei Folio a dos euros.

James Crumley, Tout le monde peut écrire une chanson triste, Paris (França), Gallimard, Folio, 1999.

Lei tres nova son estadas tiradas de: James Crumley, Le bandit mexicaine et le cochon, Paris, Gallimard, Série noire n°2544.

mesrine - richet

Vist uèi Mesrine, la promièra partida. S'agis d'un diptic. Un personatge pivelant. Una realizacion lipada. Un filme d'accion a l'americana. Que manca pas de buf. Admiratiéu sus lo ritme. Moment preferit: lo de la preson a Montreau. Actors remirables, a l'americana, tanben. Me sembla pasmens qu'oblidarai lèu aquel afaire...

De la Saga Jacques Mesrine
Data de sortida : 22 Octobre de 2008
Realizat per Jean-Francois Richet
Amé Vincent Cassel, Cécile de France, Gérard Depardieu Plus...
Film françés, canadian, italian.
Genre : Policier, Biopic
Durada : 1 o 53min.
Annada de produccion : 2007
Distribuit per Pathé Distribution

vander, nan, guérin, tois, gadet se la jogan Nougaro