dissabte, 17 d’octubre del 2009

Une raison de plus pour aller à Carcassonne le 24 octobr

Une raison de plus pour aller à Carcassonne le 24 octobre

Nous le craignions et cela semble se confirmer… Le gouvernement veut enterrer les promesses faites en 2008 d’un projet de loi. Cf. l’article en PJ. Alors, plus que jamais, tous à Carcassonne le samedi 24, pour bien montrer que nous sommes déterminés et que nous ne laisserons pas faire. Les Basques organisent une manifestation à Bayonne le même jour. C’est dans l’unité que nous avancerons. Interpellons nos élus. Appelons-les à se mobiliser, à signer l’appel sur le site http://manifestarperloccitan.com/, à être présents physiquement à Carcassonne, à s’engager sur le terrain comme le font plusieurs d’entre eux (cf. Par exemple, sur le site FELCO, les pages  http://www.felco-creo.org/mdoc/index_fr.php?categ=deputat et http://www.felco-creo.org/mdoc/index_fr.php?categ=collec

Se ne’n dobtaviam e aquò sembla se confirmar… lo govèrn vòu enterrar lo projècte de lei… e renegar sei promessas… Alora mai que jamai totei a Carcassona, dissabte que ven, lo 24 d’octòbre per ben mostrar que siam decidits e que se laissarem pas faire ! Lei bascos organizan una Manifestacion a Baïona,tanben aqueste jorn, en sosten a la nòstra… Es dins l’unitat qu’avançarem. Nos cal sonar nòstres elegits que se mobilizen, que signen la crida sus http://manifestarperloccitan.com/que sián presents fisicament a Carcassona, que s’engatjen sul terren coma o fan mantun (cf. per exemple, sul sit FELCO, http://www.felco-creo.org/mdoc/index_fr.php?categ=deputat ethttp://www.felco-creo.org/mdoc/index_fr.php?categ=collec

divendres, 16 d’octubre del 2009

perfiech

Facia au malaise de l'entreprèsa, malaise degut a mon umor gras (legir leis episodis precedents) me siéu fach pichonet. Jà que siéu pas grand. Microscopic. Per èstre entendut. Mandère de letras, de mail, de fax, loguère un avion amé un messatge de nivas per difusir mon messatge: "Perdon... Desencusatz... Perdon". Una secretaria, que me trobèt pesuc, levèt la tèsta au bon moment, èra a despensar sa paga de setembre e veguèt l'avion. Quora tornèt au burèu me diguèt: "oc, te perdone, mai siés demago pasmens!". Ara, vau assajar de trapar lo biais per me monstrar pas demago. Mamà, coma faire per èstre perfiech?

dijous, 15 d’octubre del 2009

galejadoneta

L'estagiari assaja de s'integrar a la chorma d'obriers vielhs que siam. Alara fa de galejadas. Es bon de rire de cops que i a.
Vesènt la recouta dei taps blus de botilhas de plastic (per lei mai joines, fau explicar que Bigart, lo fadoli dau rei, fasié la reclama dei taps blus per lei reciuclar per leis endecats) ié demande:
- Dequ'es aquo?
Me respond:
- Son de taps per Bigard.
Ieu:
-Perqué faire?
Eu:
-De fautuèlhs per lei malauts.
Ieu:
- Bigard?
Eu:
- Oc, Bigard mai pas aquèste dei steaks hachés.

Sariéu Bigard fariéu un procés per marrida utilizacion dau nom e marrida galejada volontaria. E butariéu defora l'estagiari. N''en parlarai a mon cap.

Victoria dau Sendicat

Osca lo sendicat! La cap volié nos faire signar un papier coma que eriam pas professionaus de se costumar de negre per venir vendre de viatges. Nos falié la camisa blanca amé lo pins (oc! lo pins!) de l'Agéncia: "The Sèmpre Anar Venir Companhia". Era un blame oficiau de l'ostau maire de l'agéncia de viatge que degun a pas vougut signar per solidaritat. Diguèt qu'èra son drech. E lo sendicat que ié sonèt aquèste matin ié diguèt lo contrari. Osca lo sendicat. Ara faudrà se demandar s'es autorizat de rire au burèu amé la patrona e quaqueis emplegats...

dimecres, 14 d’octubre del 2009

Slogan.

RIRE MAI, PER TRABALHAR MIELHS. Tam. 

rire es grèu

ço que m'arriba dempuèi una setmana au burèu me vei triste. Una setmana onte, desvariat coma un palhassa que siéu, fau d'umor un pauc amé tot lo personau. Evidentament, coma de costuma, jogue l'autoderision, l'ironia, la caricatura. Mai es l'autoderision que me joga lo mai de torns. Lei gents prenon la caricatura de ieu coma au promier grad. E la vulgaritat qu'utilize per me trufar de l'obscenitat dau monde nostre me tomba dessus coma un tsunami. Finala, me siéu grasilhat proche d'una collèga que devié intervenir per un viatge. Oc me siéu grasilhat sus una messatjarié en dirècte perque - per la faire rire - ié parlave coma una pagina de Fluide Glaciau que me  pensave pron en fisança am'ela per ié jogar lo cop de l'obsedat sexuau sur internet (rhhaaaa lovely), e dau cop me copèt la conversa en dire: "siés desmascat. Arreste d'obrar amé tu." Cresiéu qu'èra dau segond grad. E ben non. Recebère la resiliacion dau contracte de la femna aquèste matin. Quau va me mandar? Lei prud'omes, ara?...  A. ma fista. Non. Mai. Sens desconejar: Me pren per perver pepere o qué? Pauc de temps après, èra lo meme jorn: Una autra collèga procha de la maquina de café me parla. Ié dise:"è?". Amé lo bruch ause ren. Me ditz que siéu sord coma un topin. E oc, sabètz ço que vau respondre. Alara, responde (tatsaaaan) qu'es en causa de ma man senèstra e qu'ai una entorsa dempuèi aquèsta dimenchada. Classic. Ara me manda un mail en dire que li fau de propausicions malonèstas. Qu'a la debuta aquo la fasié rire. Qu'èra soleta la dimenchada mai qu'avié pas beson de ieu. E qu'ara es en colèra. Au promier grad. Verai que ma galejada èra pas finocha mai bon. Lo gras ( e lo segond grad) me fa rire. Coma leis esketchs dei Nuls a un periode.... Aièr de ser, ma cap m'acusa d'èstre pas professionau en adobant una manif au burèu onte siam totei vestits de negre, amé lei besicles de solèu, e onte disèm que siam a "ensabelir la comunicacion de l'agéncia".  Siam un tropèu de collègas uros  au burèu, totjorn lèsts de desconejar. E ben aquo l'a pas fach rire aquela mèsa en scèna e m'acusa de tiatralizacion. Non, l'a pas fach rire. E m'amenaça d'un "blame". Levarà d'argent sus ma paga.  Conclusion: Vau arrestar lo rire e me faire una carapaça dins mon liech a jamai. M'arrestarai de manjar. Dormirai de tot mon sadol e me trobaràn mort coma un emplegat de França Telecom. Pas mort de fam, mai mort de som. Sus mon tombèu legiràn:" A Tam, lo nostre Calimèro, lo nostre incomprés". 
Moment sendicau: Alara vau faire mon Arlèta: trabalhors, trabalhadoritz, benlèu qu'amé lo rire podriam arrestar lei conflictes sociaus. Cars cambaradas. E lei joineis collègas proceduriers qu'an perdut lo sens de la fèsta e de l'umor adolescent podriam rire mai per trabalhar mielhs.  E lei caps sens dents nos felicitarian.  Desproges, Carette, Sébastien revenez, ILS SONT DEVENUS FOUS. Qué es pas mort patric sebastian?

dimarts, 13 d’octubre del 2009

Entrevista amé un suça-sang

Entrevista amé un suça-sang (ako's de ficcion e pas raport amé la realitat. Pas brica. Fau pas desconejar.)

Lo suça sang segond Florian Vernet – mai benlèu que m’engane – sariá un « vampire » (en francés, un Dracula, una rata-petanada…) Ai sonat mon rescòntre amé Na Lavasalina, ma patrona : Entrevista amé una suça sang. Esperant que dins lo burèu me chuca pas que lo sang. Perque per lo demorant faudriá aguer fam… e ai pas enveja de me faire segar lo berlingo per una man morta de vièlha vo una boca sens dentier. Mai ma maire qu'a de longa rason m'a sempre dich que resquilhava mielhs e qu' es dins lei vièlhei topinas que fasèm lei melhoras sopas. (de seguir).