Indiana
Jones
Cantèt lo telefonet. Aqueu
ser d’aquí aviáu enfin recebut de nòvas de tu. Ère dins una forèst estrangièra
e se podiam pas sonar. Menave una còla de toristas. Menar de toristas èra mon
mestier. Eriam dins una selva bèla. Quant d’ans d’abscéncia sensa ren saupre de
tu ? La nòva disiá qu’aviás agantat la malautiá. Ieu, qu’aviáu crenta de
te parlar, en causa dau vueje que m’aviás laissat, me passejave ambe mei
toristas dins lo lorditge dei baus e deis aubres gigantàs… La soleta causa que
poguère comprene es : « malauteje, tourno me souna. » Èra marcat
en grafía texto. Ai davalat mai lèu de l’escorreguda que non pas leis autres.
Ai laissat mon cambarada guide faire son mestier e ai fugit. Ai inventat una
urgéncia, sabe pas que. Qu’urgéncia li aviá.
A la davalada, lo menut trapaire passava mau : saucissas
grasilhadas, mergués, bananas e chocolat, tot aquò vai ben per leis escots, pas
per lei jovents de trenta ans. Aviam manjat dins una bauma ambe la toristalha. Òc, èra una jornada dei bònas, de segur !
Mai per lei toristas ! Pasmens, sabe ben, ieu, que fai ben quatre ans
qu’espère plus ren de la vida, franc de traucar de baumas, de camins, e de
rescontrar de lengas amagadas mai preciosas que dison l’aiga, l’èrba, lei
pèiras, e leis aubres. Mai lo sensuau.
Fau-ti ne’n parlar ? Ont a passat lo sensuau ? Quora m’entorne a la
vila, i es pas plus. Alora ensajère de te tocar, dos ans puei. Dos ans. Tant
qu’aquò ? Te tocar ambe lo telefonet. Sabe pas se lo jòc de mòt foncciona.
Sota lo tibanèu (aquela comunicacion de l’estrangier anava me costar un braç)
cerquère ton pichon nom dins lo repertòri. Lo malhum passèt. Avèm parlat ambe
lo mistèri dei letras texto. Èra lo solet biais
de charrar e per ieu de pas… coma dire… enfin… m’as comprés ! Mai çò que te
dise, es que ta malautiá - e mai se la vida nos dessepara - l'aviáu sentida.
Ben avans la comunicacion per telefonet. L'aviáu sentida. Car per tu, ai
"lo forfach illimitat"... Dins la selva, dins lo trin, d'en pertot,
se se podèm pas parlar dins la vida, ai ta votz dins lo trauc de l'aurilha. Lo
blu tooth etèrne que me quitarà pas jamai. Quora tornarai de la selva, m'as
prepausat de venir bèure un còp au tieu. M'as indicat l'estànci, teis
entressinhas. Per charrar de ta malautiá. Dins ma vila de T... S'ai lo coratge
de traucar la jungle, d'aparar de lengas amenaçadas e de sempre me ne’n sortir,
sabe pas, pasmens, s'aurai lo vam de prene la veitura, me tancar dins ta
carriera, e de montar dins ton nis per un chocolat ò un café.
Jungle d’Akela. 2006.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada