Passère una serada amé La Mela. Ere un pauc nostalgic, qu'èra au Clapàs. L'endrech deis estudis e fasié nostalgic tot plen. (Mandère meme un texto a mon ex-sogra, cresiéu d'èstre 1O ans fa, LOL, mai siéu segur que mon ex-sogra a un autre cat de potonejar,ara....:))
A la debuta, èra cagant, qu'ère au Clapàs per un acamp per l'agéncia de viatge. Mai après, es estat la serada de ma vida. Coma ne fasiéu tot plen amé lo Melhoramicapartit: lo veire (cinèma) e lo manjar (Mac Mickey, per citar pas la marca) e de cops que ia lo Racar (quand "ça le faisait" vraiment). Promier avèm pres la veitura. Ieu, que siéu de la vila de Tam aviéu crenta de me parcar dins una carriera escura, sensa pagar la plaça amé lo gardian dedins. Coma Mela m'expliquèt que costava un braç au Clapàs, se siam parcats a A.... davans CIC. Coma siéu un angoissos de la vida e de la vila, marquère lèu l'adrèiça onte siéu parcat sus lo telefonet, e me cantère dos vo tres cops lo jingle de CIC, que sabèm jamai, avièu pas enveja de virar solet dins lei carrieras escuras dau Clapàs per tornar trobar ma veitura puèi. Avèm montat la granda rampa dau Tram a pè. Perqué siéu balés coma una pelha, e que me fasié d'esport de l'annada. Avèm vist un filme francés, pron risolier e fin. L'Ora Zèro, d'a pauc-près Agata Cristia. Amé la chata a Joni (que cada cop que la vese me cante aquela cançon poirida que après te pega e t'empacha de dormir e que se ditz LAURA! OOOOOOO! LAURA, estampada Radio Nostalia, o piege: CHERIE FM. BEEEEEEEEEERK) la chata a Catarina e a Marcelo (qu'a laissat son cantaire de Benjamin que ne faguèt un disque e que passa a l'estar ac) e lo fiéu a degun (parle de Melvil). Per l'escasença nos aviam sortit la mameta de servici: DANIELA DARIEUX, que joga traç que ben mai e que fa la mameta de servici dau cinèma francés modèrne. MDR!
Puèi avèm manjat un manja-lèu a Lèu (per citar pas la marca, revire en Occitan). Quora siam sortits dau cinè, lei trepadors èran banhats: a degut ploure pendènt lo filme. M'agrada quora sortes dau cinèma e que s'es passat quauquaren de susprenent: la nuech que tomba, la pluèia qu'a banhat lei trepadors. Coma s'aviés mancat pendènt una ora e mieja lo filme dau defora.
Après avèm jogat sus lo monta-davala de la gara. E es pas una metafora erotica.
Puèi ai tornat a la veitura en me cantant la cançon de CIC.
Aquela granda serada vista per Mela es sus:
8 comentaris:
GENIAL ton raconte
T'aime
Soi petada de rire!
Bon, aqui qu'èi un raconte qui m'agrada! En plus, que te ditz e t'arreditz que t'aima, la Mela. Alavetz, que m'agrada enqüèra mei, lo ton raconte. I a totun quauqu'arren qui m' empena un drin: lo restau lèu-machin! MRD! Es pas un endrèit tà i menar ua damaisela! Daumatge que non i èri, vos auri convidats a un restau, e un vertadièr, los dus! Mas belleu se poderia organizar per un autre còp, non?
Ah! aquò de lou blog dou jan, m'agrada tb!
aquo nos farà un plan a tres per jogar au monta-davala!
dins un restau vertadièr que la Mela auriá mancat lo seu tren e alara seriá pas estat un monta-davala mas...
D'acòrdi, mas alara vaudrà mai o faire abans lo repais que non pas aprep!
lajefa, ai pas comprés ton messatge...
merce de lo publicar pasmens.
disiai que... bof èra una galejada se'n fotem. èra una bona serada!!
Ben jo, l'ai compresa la Jefa .
Té, soi encara a esperar d'autes trocets mp3 de las nenetas de Sèta. L'espèr fa viure. Tam, veses plan que n'i a plen d'artistas genialas a la nòstra Occitània, Que siás tu a esperar? Lo casting , la video, tot aquò ? :))))
Publica un comentari a l'entrada