Sarà benlèu un jorn impudic e afros d'anar fotografiar sa grand. De la monstrar sus son blog. E de la laissar dire sei comentaris en Occitan. Perque es sola. Qu'es la fin de sa vida, benlèu, vo pas encara. Mai qu'es sola pregondament. Lo personatge pas sempre interessant amé sei defaults missants de Tatia Daniela, accentuats per lo vielhum. Artisticament parlant, sarié marrit de monstrar la polida mamet perque parlar de sa grand en lenga d'oc es un cliché arcaic.
Mai sabe qu'un jorn vo l'autre, me faudra i anar, avans lei regrets. Coma se la darnèra indiana d'una civilizacion èra a morir. E que son testimoni sarà un retrach sus un blog. Sus la tela. Sus internet. Mai onte vai ma consciéncia presa per la passion d'una lenga, d'una escritura e d'una civilizacion en perda ?
Perqué aquela interrogacion sus lo vielhum es lo motor de ma vida ? Es-ti aquo èstre occitanista?
E perqué aquo me balhèt enveja -dempuèi totjorn, meme avans la descuberta de la cultura d'oc- de legir, d'escriéure vo de faire de fotos?
Es-ti aquo la transmicion?
Mai sabe qu'un jorn vo l'autre, me faudra i anar, avans lei regrets. Coma se la darnèra indiana d'una civilizacion èra a morir. E que son testimoni sarà un retrach sus un blog. Sus la tela. Sus internet. Mai onte vai ma consciéncia presa per la passion d'una lenga, d'una escritura e d'una civilizacion en perda ?
Perqué aquela interrogacion sus lo vielhum es lo motor de ma vida ? Es-ti aquo èstre occitanista?
E perqué aquo me balhèt enveja -dempuèi totjorn, meme avans la descuberta de la cultura d'oc- de legir, d'escriéure vo de faire de fotos?
Es-ti aquo la transmicion?
1 comentari:
Ton tèxte es tocant e interessent. Un retrach qu'es pas un retrach, mai una refleixion qu'es vertadièra
Publica un comentari a l'entrada