Un còp èra, un "cocombre de mar", ò
"viech marin" (es un equinordèrm, utilizat coma de bòn manjar en
Extrèm-Orient), aviá pas la boca fendisclada coma l’a aujornd’uei.
Mai, un jorn, la diva Usuma, acompanhant lo fiu dei Dieus,
vouguèt obtenir per eu la devocion de totei lei peis.
Recampèt totei leis èstres qu’avián d’aletas e
demandèt :
« Volètz servir ambe respècte lo grand Fiu dei
Divinitats celestas ?
An aquelei mòts, totei lei peis se clinèron ; totei
faguèron promessa de servir lo Fiu dei Dieus.
Un solet peis calèt : lo cocombre de mar.
La celèsta Uzuma tirèt son pichon ponhau e diguèt :
« A ! vaquí una boca que dona pas de
respònsa ! »
D’un còp de ponhau, fendisclèt aquela boca qu’aviá pas rason
de restar tampada.
Vaquí perque a la boca fendisclada, lo cocombre de mar.
D’après F.Challaye, Còntes e legendas de Japon, D.R.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada