magazine de Cinèma

Es dins lo sentit caud de ton papier glaçat, dins un banh que bolhís, que fau coma l’estar que vènd de sabonetas. Cada pagina que vire, sensualament, an l’amarum d’un chocolat de luxe. La sensualitat de ton odor de paginas se mescla a l’aiga blava que raja dins la banahadoira. O Magazine de Cinèma ! Nus coma un vèrme davant meis idòlas oblide ma legendaria pudor. Chaplin, Keaton, Deneuve, Collard, Sautet, Almodovar, Téchiné, Truffaut, Allen, Tati, Spielberg, Kubrick, Eastwood, Blier, Berry, Pialat. Un velò dins lo cèu. Un Singing in the rain violènt per denonciar la violéncia. Un dictator e un balon en forma de tèrra, vò una tèrra en forma de balon. Un poton escondut sota un pònt de París. Una estatua de carn que pausa pendènt quatre oras. La VHS tanben d’un òme elefant. Leis imitacions de l’òme elefant amé la maire. La mòrt de Molière. Mon promier rapòrt amé la mòrt. « Mon amic ! Mon amic ! ». Lo promier filme italian d’un pichon regitat per la maire. « Michel ! Michel ! » Lei lagremas de paur e d’emocions per un extra terrestre secadas per un paire fièr de l’emocion de son fiéu davant un filme de grand. L’istòri d’un rossèu e d’un dragon. L’impression que de la satla de cinèma nais la nuech perque quora siam sortits dei 101 Dalmacians la nuech èra tombada. La lista es lònga e lo banh caud. Pense ai annadas recampadas dins de ligaduras de cuer nègras sus lei pòsts. Son lei testimònis susperficiaus d’una joventud jamai acabada. Leis annadas licèu – en cò de Lois Feuillade -, leis annadas fac, en cò de Max Rouquette e leis annadas Tam a l’agéncia de viatge. Siáu estabosit per tant de remembranças d’aquela revista de cinèma que festeja sei vint ans. Tot aquò, finala, sembla ben artificiau. Pasmens… Pasmens… Mon pantai s’escond, ben au caud, dins lei casas de ma bibliotèca Ikea e sarà lo plus grand dei tresaurs qu’aurai ligat a meis enfants. Perque lei paginas an viscut. An esperat sus un comptador, dins la banasta dei cagadors, se son fretadas au frescum dau pelenc d’una piscina, sota lo liech pendènt una nuech d’amor, a la figura de ma mia, pendènt una nuech de disputa, sota lo burèu pendènt una jornada de revision, dins la cosina en esperar lei pastas dins l’aiga. Per donar de valor a mon libre lo vau batejar. L’ecampe dins l’aiga dau banh. L’especiau vint ans es confle. L’ai perfumat. Seca sus lo radiator. Dins vint ans sarà mon collector, un moment d’antologia. E dirai a mei felens : « Ai festejat mei vint ans de cinèma amé Studio dins la banhadoira ! ».