Dins la discografia de Renaud es benlèu lo mai musicau. Joga amé un grop irlandés. E lei musicas e leis adobaments son tarribles. Amé un gost prononciat per lei polidei melodias e lei tèxtes son totei capitats amé un vertadier trabalh d'escritura. Un Jan Lois Roque (mon acordeonista preferit) en forma. E un Renaud que per un cop pren pas la pausa dau lobard. Qu'es vertadierament un poèta de la cançon. Un album madur. De descubrir lèu lèu. Benlèu un cap d'obra amé lo temps qu'a madurat coma un bon vin. Lo vocabulari es ric, sens argot sofisticat. E pas de sintès a la moda que se demodan lèu. Utilizacion d'instruments filarmonics vo acostics. Un classic. Lei tèmas son mai universaus: tocan au quotidian (Dans ton Sac) e son de retrachs pertocants (Tonton) vo d'omenatges a l'enfancia vo a la pesca (Tant qu'il y aura des ombres...). Olé es un tablèu sensible dei borgèsas que van a la feria de Nimes (abans l'inutile Rouge Sang) e 500 Connards la caricatura negra a la Charlie Hebdo dau Paris/Dakard. De descubir amé l'imne de la Ballade Nord-Irlandaise que te dona la pèu de gau.
Lo clip de " Petit Voleur", amé una Emanuala Beart traç que polida.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada