grècia: rescontre amé the gorgona

La promièra mission, se l’acceptave, èra de me rendre a Vatera, qu’es a la puncha de l’iscla. Error gròssa de reservar un ostalariá dins una guida que dirai pas lo nom. Era la pension Pony. Amé seis oras de repais, seis oras de desjunar, e sei matelàs a gratis envasits per de toristas sords e vielhs que bramavan en bòb. S’aviáu sachut auriáu reservat per lo Bocanet. Grau dau Rei, riba drecha : finala es la mema resulta. D’oras de trin e d’avions per aquò ! L’ostalariá èra tengut per la maire susperiora, una femna trònc, que sortiá pas jamai d’un burèu de fusta. Que me disiáu qu’èra encastrada aquí dedins. Era Shinning. La femna èra anglèsa. Tant sopla coma Margaret Tatcher. Lo pèu frisat e lòng dei juristas anglés (sabètz lo costat canicha crosat amé Voltaire). La gorgona (siam en Grècia, pòde començar de parlar de mites) aviá una maquina de carcular a la plaça dei mans. Maggi ai mans d’argent. E sovete en degun parièra experiéncia. Lo matin, au levat, abans de te manjar tres poridges e dos uòus durs amé un café canadian de tres litres cinquantas (lo café canadian es un pauc çò que Royco es a la sopa), faliá tornar la clau a la reina maire abans de faire sa reveriéncia. Coma aquò espinchava quau sortiá e quau rintrava de son establiment. Era lo protocotle dau Vatera Beach (que siáu con amé un nom coma aquò, podiá pas que sentir que l’aganta torista, me cresiáu ai vacanças d’agost a la pension de familha de Sant-Agrèva onte me gardavan mei grands, leis estiéus…). Lo segond jorn, qu’ère mai d’aise dins mon Anglés (lenga internacionala per lei viatges dei gens sensa cultura coma ieu) trobère lo mòt per me saludar : « Hello ! ». E aquí ma Maggi de me picar sus lei dets amé una règla en fèrre en me faire baissar lo cap e articular totei lei silabas : « GOOD MORNING ». « Hello » se ditz pas a la reina maire.
Lo challenge fuguèt de laissar aquel castèu trevat abans la fin dau sejorn. Aviáu reservat per dotze jorns e aviá mon numèro de carta, la Miss. E òc ! Es coma aquò! En Grècia te demandan ton numèro per mèl amé lei tres chifras darrier. E lo lendeman, de França, te veses oblijat d’i anar a l’ostalariá, se que non ton banquier es pas gaire content. Doncas, lo mai complicat èra de demandar a la regenta de mon maucòr coma annutlar la cambra. La sola solucion en Grècia èra de me trobar una guida de Nadine de Rothschild Baronne française, per anonciar mon despart. Darrier lei tamarissas grècas, fasiáu d’exercices d’articulacions e de tenguda corporala. Dins ma cambra, marchave drech amé lo Tresor dau Felibritge (practic en viatge ten pas de plaça dins l’avion dins lo bagatge a man) sus lo clòsc per mon manten. A la fin dei tres jorns fuguère lest per li dire ma parténcia : « Ai must go, ai changed mai island » E la reine Maire me desliurèt d’un « I understand » inesperat.