dijous, 16 d’octubre del 2008

Que d'alas per un clown, sason 2, episodi 2


Se siam retrobats a 6. Son totei comedians. Son fabulos. Li aguèt una taula redonda per dire lei nostreis espèras dau talhier creacion. Ai esperat lo darnier moment per me presentar. Per dire que sabiéu ren. Qu'aviéu fach de tiatre qu'aviéu 13 ans. Qu'aviéu arrestat après perque... Se fasié pas trop dins la familha, l'estrambord creatiu, la passion, lo tiatre. Fasié pas serios au mieu. Aquo l'ai pas dich. L'ai laissat entendre. Puèi diguère qu'ère impressionat per lo mestier de cadun. Que l'aviéu pas. Qu'aviéu pas fisança en ieu. Qu'èra patologic. Que la taula redonda semblava a una terapia. Co qu'agradèt pas a la capolièra. Qu'aviéu un pauc escrich i a un brieu. Qu'a un moment donat ai escrich quauquei cançonetas. Un pauc. Pas gaire. Que siéu estat admés au concors de la FEMIS. Puèi que me barrère lei portas de la creacion. Que dins mon trabalh d'escritureta m'agradava mielhs de botar leis autres en abans. E que finala, ço qu'esperave es de crear de polidèis istorias amé aquestei clowns e de lei vieure ensems. Oc, de lei vieure sus un platèu. Puèi avèm bolegat. E ère mai d'aise. Per existir finala.

1 comentari:

Joan de Peiroton ha dit...

Qué vau miélher: saber ren o saber pas ren? Zat iz ze coetshen