obras

(c) Fotografia originala dau Tam, 2009.

Es tarrible aqueu recanton de Camarga qu'èra mieu. Leis obriers fan de nhacas d'en pertot. Quitram e gip manjan tot. Quitram e gip, especialitats occitanas. Dabans l'ostau, li avié una robina e son camp de vinha. Ara, de tudèus sorton de la tèrra coma d'Aliens tombats d'una autra planèta. Aqueleis èstres de plastic manjan tot. E ronhan sus mei pantais de cicliste. Li aurà d'ostaus Bouygues a la plaça. Ma maire me parla d'un comissariat. Un comissariat per qué? Per susvelhar leis alambics ? Lei becarucs? En facia de l'ostau polit, li aurà un comissariat. E lo camp grand dau chivau camarga, envasit per la sanha dequé n'en faràn? Una gabia per lei raubaires? Vo lei pantaissaires de natura sauvatja? Ara, au vilatge, an un conse d'esquèrra. Podrié s'opausar en totei aquelei bastisons. Lo paire, qu'es regde per educacion, un artisan dau centre (mai pas gaire politizat), troba tot aquo normau. Fau ben logar lei gens ara. Onte lei metriam se fasiam pas d'ostaus? Dins d'HLM?...

Mon paire. T'an pegat un ostau chantili contra lo pin grand. Dins ton jardin. Aquel ostau nos regacha, coma leis ostaus modèrnes dins lei filmes de TATI. Mon paire, aquel ostau confle de sucre, que sembla a l'ostau de Na Tartina, trobes normau que te manjèsse leis uelhs? E lei vesins, dins la cort qu'anave jogar amé Micolau, aquela cort dau cèu blu, son remplaçats per de gigants amenaçants qu'empachan a tota enfancia de s'escapar. Auriam pas grandit, benlèu, dins la libertat se aquelei bastissas s'èran presentadas aqui. Parlem pas, mon paire, de l'equilibre ecologic redusit a una politicas de grandeis obras.

E lo paire de me regachar.E de me dire: Es ansin.