Es curios, quora perde quauqu'un, es totjorn de la voés qu'assaje de me rementar. Coma se mon cap èra un magnetofon, un disc dur. Dins mon cap me fau lei voés, que per ieu demoran mai importantas que leis imatges... Aquelei voés podon virar de longa, en bloca en ieu dins la jornada. E restan a jamai.
2 comentaris:
E un jorn, panicas perçò que creses de l'aver perduda, la votz. Mès tòrna.
coma es ben vist patricia! Siéu d'acord amé tu.
Publica un comentari a l'entrada