La festa a Macarel

Descuberta de l’endrech. Dins una zona gigantassa, lo GPS me mena a la botiga Macarel®. La crotz occitana indica lo calabert que sert per lei cartons. De tonas de cartons, clafits de camisòts, de pegas-solets e de colars jaunes e roges per un ambient exotic. Lo pareu que mena la dança son d’amics que sabon lo pretz dei causas : l’associatiu sufís pas per promorre una lenga. Macarel es un còp de pè dins lo quiu endormit d’un malhum occitanista tròp plan-plan, tròp gelós de sei capelas per posquer existir e faire viure la lenga d’un biais modèrn. A ! Lei localismes barrats e complicats dei raseus que se comprenon entre elei e que, perque soscan tròp e renan de lònga, perdon sei practicas ! An ben comprés, a Macarel, qu’es amé d’estrambòrd e un biais positiu, un pinçat de sau comerciau, que la lenga serà presenta dins lo mond de deman. Avètz pas que d’agachar lei veituras que son a l’entorn de vos : vesètz aquelei marcadas dau roge e jaune Macarel ? Son de pertot ! E quau son lei menaires ? Mai totei lei familhas e gents dau país, conscients ò pas d’una cultura occitana viva, pardina. S’i reconeisson ! Macarel a enfin dubert lei pòrtas de l’Òc en totei. Vaquí perque ne siam reconeissents. Gramaci Macarel e lònga mai ! Lònga mai ! Gardatz l’energia !