Film francés de Francés Ozon (2014). La vida d'un papà escondut que se vestis en femna per abalir son nene. Au contrari deis autreis Ozon, pense que lo bon realizator vai pas pron luenh dins l'analisi de son personatge. La promièra sequéncia me sembla clafida de moninarias. L'ensems es agradiu d'agachar. Capelada a Roman Duris qu'es mon actor generacionau! Pasmens: es borgés lo film. E dins lei mitans paures o mejan podèm pas aver de problèmas d'identitat? La fin se sarra d'un conte de fadas kitchissime proche de Pèu d'Ase de Demy. Mai manca la fragilitat dei personatges qu'Almodovar sus lo meme subjècte saup ben utilizar.
diumenge, 9 de novembre del 2014
dissabte, 25 d’octubre del 2014
Mòstra Vialat
La fin de la mòstra dau pintre que signèt un libre meravilhós ambé Robèrt Lafont.
Musèu Fabre. Montpelhier.
Musèu Fabre. Montpelhier.
diumenge, 19 d’octubre del 2014
divendres, 17 d’octubre del 2014
MOMMY (suite)
Un peuple qui applaudit un film en dialecte canadien sous-titré dans une image carrée peut donc s'intéresser à d'autres langues que la sienne...
diumenge, 12 d’octubre del 2014
la despartida
Gone Girl de David Fincher (2014). Lei tèmas preferits dau realizaire recampats dins un film Hitchcockian: la corsa au tresaur, la desaparicion, lei lumes dins la nuech, lo dangier de la vida videnta e la sapiéncia dau cat. De mancar pas. TAMTAMTAM
dissabte, 11 d’octubre del 2014
Mommy
Film canadian de Xavier Dolan. 2014. Sus l'acceptacion de la diferéncia e lei particularismes de cadun. Amb una causida franca per lo dialècte dau pais. Sota-titolat en francés. Pregond, fadòli, sensible.Una vision joina sus l'educacion e la repression. Aquela que fa tan enveja a una França pojadista. Polits retrachs de femnas. La lutz remirabla. Lo cadre dau film fonccion coma un còr malaut dins una nòva de Boris Vian. Tamtam.
divendres, 3 d’octubre del 2014
Luchar
Les combattants. De Thomas Cailley. Sortit drech de la FEMIS. Sembla qu'a fach un polit trabalh de realizacion (d'après la critica parisenca). Lo pitch: dins un mond descalat, un jovent e una femna cercan coma faire fàcia a la perda de la civilizacion modèrna... La lucha, lo despassament fisics son indispensables. Lo personatge feminin es pivelant.
diumenge, 28 de setembre del 2014
un òme que dòrm
Film tunisian escrich sus un tèxt de Perec. La frasa "novèu roman" de l'autor dei Causas sembla despassada dins una votz off maladrecha. Lo racònte que se refusa de contar una quista (lo roman novèu lo sabèm ne'n vòu pas dau racònte) manca un pauqueton de progression. Seguissèm de lònga un jovent dins Paris que cabussa dins sa solesa. Lo don de l'observacion es remirable: leis uelhs au plafond, lei traucs dins lei parets, lo plastic de la gorbilha dau linge... Mai n'i a pron d'un ora!
Vist dins l'encastre dau festenau 200 Cambras a Nimes. Completat per un filmonet contemporanèu sus lei cambras en prison.
Vist dins l'encastre dau festenau 200 Cambras a Nimes. Completat per un filmonet contemporanèu sus lei cambras en prison.
Jòrdi Perec sus lo rodatge dau film.
Sant-Laurenç
dimecres, 10 de setembre del 2014
Faula de la lèbre Sapiéncia
Jòc!
Escriu una faula ambé lei mòts: La lèbre- Lo culher – La pibola – Un afaire – La bòla – La platana – Un estudi – La figuiera – Un imatge – Un ostau – Una tamarissa – Un pessegue – una anchòia – la sau – un òli – La carema – un arange – una messòrga – una poison – una ceba – la serp
Escriu una faula ambé lei mòts: La lèbre- Lo culher – La pibola – Un afaire – La bòla – La platana – Un estudi – La figuiera – Un imatge – Un ostau – Una tamarissa – Un pessegue – una anchòia – la sau – un òli – La carema – un arange – una messòrga – una poison – una ceba – la serp
"L'afaire de la lèbre Sapiéncia"
Una femna
escrivan escriu una faula amb una lèbre per sa nenòta.
« Èra temps après carema. Una lèbre que se disiá Sapiéncia viviá sota una
pibola. Dins un trauquet que li servissiá d’ostau
polit. Avié tan fam qu'aurié manjat tot un elefant. Manja que manjaràs: de rasigas, d'èrbas, d'ensaladas. Mai èra tan ben constituida, la lèbre que jamai venié gròssa. Gardava sa talha de vespa. E sei formas fasién pantalhar tot lo bestiari de son relarg.
Sa vesina la vièlha lapina, una vièlha lapinassa n’èra gelosa. Fau dire que la lèbre avié un ostau dins un bosquet de tamarissas e de platanas e de figuieras. Ambé la clim reversibla. Lo confòrt qué !
Sa vesina la vièlha lapina, una vièlha lapinassa n’èra gelosa. Fau dire que la lèbre avié un ostau dins un bosquet de tamarissas e de platanas e de figuieras. Ambé la clim reversibla. Lo confòrt qué !
La lapinassa, èla – fòrça rachosa – caufava jamai
son ostau. N’i a que dison que lo netejava pas. Leis esparnhas !Puei èra marridassa, gròssa, pelava. E parlava un marrit accent de Paris.
Après carema, la forèst crebava de fam. Lo bonur dei rite religios, qué. La marrida serp cercava la
lèbre per la caçar e l'engolir. Ambé sa bòna carn fresca... La vesiá ja fregir amb un pauc d’òli, de la sau e de cebas dins una gròssa sartan. Faguèt l'estudi d'un recepta dins un libròt. Dins una
bòla emplenada de chuc de caròta, la serp d’un còp de lenga resquilhèt de
poison . Quora la lèbre veguèt lo present se mesfisèt. Donèt la bòla e un culher a sa vesina
la lapina, aquela qu’èra laidassa e respondiá a l’escais de l’ « Anchòia » tan pudissié.
La lapina gardèt la bòla per son sopar. « La manjarai, çò diguèt, ambé per
frucha un pessegue. E aurai ben sopat ! Enfin aquela lèbre me confla: es polida, son ostau es bèu e mai se mòstra generosa! »
Te crese: la sopa de caròtas èra
una messòrga ! Coma l'Anchòia avié la mixomatòsa èra arange fluò ! La lapina qu’èra malauta aguèt mau
de tèsta, e comencèt d’aguer la pelada. S’anèt planher a l’ostau de la lèbre.
Raquèt sota la tamarissa dau jardin abans que d’arribar tota estrancinada. Veses l’imatge ?
Qunt afaire ! La serp descubriguèt lo còs de la lapina mòrta au matin. Fasiá encara escur e
prenguèt l’animau per la lèbre. La manjèt tot d’una. Crau ! S'escanèt e morriguèt. Ara servis de tapis a l'ostau de Sapiéncia. Morala :
quau ben me servirà/ Mon ben aurà. »
Tam.
A tu de mandar ta faula dins la partida comentaris e ganharàs de regardelas!
Tam.
A tu de mandar ta faula dins la partida comentaris e ganharàs de regardelas!
dimecres, 13 d’agost del 2014
1000 vistas!
1000 paginas vistas sus mon blòg en occitan lo mes passat! Capelada!
L’œil à la fenêtre 1998
Tirage numérique noir et blanc collé directement sur le mur, 276 x 600 cm
Vue de l’installation. Exposition Cet été là, Centre Régional d’art contemporain de Sète, 1998
Photographie Stéphanie Majoral
Untitled (The eye at the window)
Black and white digital print glued directly onto the wall
Installation view
L’œil à la fenêtre 1998
Tirage numérique noir et blanc collé directement sur le mur, 276 x 600 cm
Vue de l’installation. Exposition Cet été là, Centre Régional d’art contemporain de Sète, 1998
Photographie Stéphanie Majoral
Untitled (The eye at the window)
Black and white digital print glued directly onto the wall
Installation view
divendres, 8 d’agost del 2014
dijous, 7 d’agost del 2014
Cinéma a Matera
divendres, 1 d’agost del 2014
diumenge, 13 de juliol del 2014
Lei dessenhs de Pierre Chaplet
Mon amic l'escrivan me prestèt son libre preferit: Moravagine de Cendrars. L'objècte es preciós que lo dubriguèt a la Literatura. Es numerotat. Colleccion Club des Amis du Livre, Paris, 1962. Çò que me pivela son leis imatges polits de Pierre Chaplet. Ne ´ n vaquí quauqueis exemples...
dijous, 10 de juliol del 2014
dilluns, 7 de juliol del 2014
Joseta Kroner, capitol 33, darnier episòdi, sason 1.
33. Ieu.
Tòrne
aqueste ser a la Cauceta. Se Peireta
me servís de cantinier, davant mon èr negre gausa pas me parlar. Taste una
tapàs ostau. Sa rolha. Pas tan bòna coma aquela de ma maire. Mai bòna
pasmens. Lo Bru me manca. Son gèni, sei confidéncias foscas. Comande lo Mònt de Maria, aqueste bòn roge que
presava dins sa revista Veritas. Quant de temps que se
siam pas vists ? A renonciat de donar son telefonet a seis amics. Me
demande. Benlèu que n’a pas de telefonet. Son ostau d’edicion ven un d’aquelei
magasins que vendon de cigaretas electronicas. Deman sarà benlèu una banca. Mai
cu es lo maçon qu' a cramat lei libres?
-Tam,
te vòle dire quauqua ren. Se un jorn aprenes que desaparèisse, t'en fagues pas.
Es que vau ben. Me cerques pas. Sarà lo debanament normau dei causas... Vau
desaparèisse... Desaparèisse...
Sa
frasa me tòrna un còp de mai. Pague Peireta, a la caissa, ambé de pecetas
rojas. Me ditz:
-
Lo digues pas encara. Anam barrar l'estanquet. Vòle tornar a mei promiers amors :
lo tiatre.
Ambé
lo blues, sensa dire au reveire, jonhe la nuech en me demandar quora aurai
lo coratge, Ieu, de desaparéisse.
33. Moi.
La
Chaussette. Ce soir je reviens. Si
Pierrette me sert de cantinière, elle n’ose m’adresser la parole ce soir. Je
goûte une tapas maison. Sa rouille. Pas aussi bonne que celle de ma mère. Mais
bonne cependant. Bru me manque. Son génie, ses confidences floues. Je commande
un Mont de Marie, ce bon rouge qu’il
louait dans sa revue Veritas. Combien
de temps ne nous sommes-nous vus ? Il a renoncé : ne donne plus son
téléphone portable à ses amis. Je me demande. Peut-être qu’il n’en n’a pas. De
téléphone portable. Sa maison d’édition devient un de ces magasins qui vendent
des cigarettes électroniques. Demain elle se transformera peut-être en banque.
Mais qui est le maçon qui a brulé les livres ?
-Tam,
je veux te dire quelque chose. Si un jour tu apprends que je disparais, ne t’en
fais pas. C’est que je vais bien. Ne me cherche pas. Ce sera le déroulement
normal des choses… Je vais disparaître… Disparaître…
Cette phrase, à nouveau. Je paie Pierrette, à la caisse, avec mes petites
pièces rouges. Elle me dit :
-Ne
le dis pas encore. On va fermer le bar. Je veux revenir à mes premiers amours :
le théâtre.
Avec
le blues, sans dire au revoir, je rejoins la nuit en me demandant quand j’aurai
le courage, Moi, de disparaître à mon tour.
Subscriure's a:
Missatges (Atom)