Existissèm pas.
Coma poriá parlar ò escriure qualqu’un qu’existís pas ? Los muts an pas dreit a la paraula. A l’existéncia tanpauc.
Sèm d’enlòc. Te disi. Dins aquesta logica de la terror. D’enlòc D’un endrech qu’es totjorn de l’autre band. Lo tèxt es tèxt sens paraulas, condemnat al laberint, a l’absurd : escrich amb un goma : se trapa de lònga entre pauc e pas res, entre res e pas cap, entre nuèit e solelh profondal.
L’univers es aital : quicòm que nos escapa sens relambi, que rescontram rarament. Evasiu, contradictòri, nos nega o nos remanda un image coma la dels miralhs romputs de Magritte. Sèm vius pr’ aquò.
Incipit de Florian Vernet, Qualques nòvas d’endacòm mai, Magalàs, Montpelhièr, Tolosa, IEO, A Tots, 1976 .
Sèm d’enlòc. Te disi. Dins aquesta logica de la terror. D’enlòc D’un endrech qu’es totjorn de l’autre band. Lo tèxt es tèxt sens paraulas, condemnat al laberint, a l’absurd : escrich amb un goma : se trapa de lònga entre pauc e pas res, entre res e pas cap, entre nuèit e solelh profondal.
L’univers es aital : quicòm que nos escapa sens relambi, que rescontram rarament. Evasiu, contradictòri, nos nega o nos remanda un image coma la dels miralhs romputs de Magritte. Sèm vius pr’ aquò.
Incipit de Florian Vernet, Qualques nòvas d’endacòm mai, Magalàs, Montpelhièr, Tolosa, IEO, A Tots, 1976 .
Fotografia dei arenas de Barcelona per Tam. 2007
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada