bestiari: la mosca

Siáu una mosca. Siáu nascuda d'una mandarina. Siáu nascuda d'una mandarina d'un celibatari au darnier estanci d'un apartament securizat. A la debuta ère un vèrme. Eu, la mandarina, l'aviá tancada entre la tèrra e lo pòt de plastic. Decembre. Per faire economia (vò per faire ecolò) dins aquestei temps de crisi, aviá pensat de faire poirir la pèu de la frucha quaquei temps dins la tèrra dau ficùs. Coma aquò: economises tei bordilhas e lo KB JARDIN. Mon mèstre lo racho, que fasiá d'experiéncias de totei menas, de biais d'òme solet que s'atisson de lavar la terralha a l'aiga fresca, de pas despassar lei 17 gras per lo radiator, que tira un còp la jornada la caça dei cagadors per evitar lo rebaladis dei glaciers e que fa son sòu a l'aiga de pluèia, mon mèstre, abans de s'escrancar nus sus lo radassier de cuèr que costèt un braç a sei gents retirats, mon mèstre, a 19 oras, abans lo Pichòt Jornau People dau Iann Bartés sus Canau Plus en clar, après una jornada de trabalh, television a l'antena rastèu, mon mèstre coava d'un èr pairenau aquela pèu de mandarina. Mon foetus, que. A la lopia d'un èr tissós.
Filmèt l'evolucion de ma mandarina au telefonet: Promier: La pèu ben redonda es aranja coma una aranja. Pauc a chac pauc, negreja la pèu. Es aquò que va noirrir la tèrra e va ajudar a mon espelison. Una legièra poudra verda s'esparpalha dins lo terrau. Coma una armada d'espermatozoides. Doçamaneta, lo pòt dau ficus es fecondat.
Mon mèstre (un trentenari) s'esperava pas a ma naissènça d'ivèrn. Aviá semenat la mandarina per rendre son ficus bèu. Un acte impulsiéu, que. A la tissa dau netitge mai demòra un parpalhàs racho e egoist. Quora un jorn, èra lo ser, aremarquèt l'olor que sortiá de la tèrra. S'avisèt pas d'en promier que veniá dau ficùs, l'olor. E anèt drech a la gorbilha de linge. Qu'espèra de n'aguer 3OO kilòs per lo lavar a la maquina, a 30 gras, programa cortet per ecologia e rachotisme. O alara lo mena a sa maire, lo Tangui. L'olor veniá pas dau linge, nimai de l'esponja conflada sus l'aguier de la cosina. L'olor veniá dau ficus que tirava un brave morre, que li mancava de solèu a travers lo veire dau salon, e que de tota mena, decembre per èu èra de lònga una marrida passa en causa dau cèu gris. Lo ficus es un caracteriau pendent lei sasons frejas. Grafinha lo terrau amé sei rasigas, a fam, a pas fam, a set, a pas set. De capricis d'ivèrn de ficus.
-Òu, çò diguèt mon mèstre a son ficus que parla a sei plantas per leis embelinar e rompre amé sa solesa crassa, òu, Ficus, siás tu que sentes l'uòu poirrit? Lo ficus respondèt pas. Qu'èra un aubre. E qu'èra l'ivèrn. Puèi mon mèstre li mancava de respècte: Saique podètz pas dire a quauqu'un que pudís !
- ..., faguèt lo ficus, lei braç balants, la cara pala.
- Me fariá pena de te perdre, mai sentes la mòrt.
Prenguèt una lopia e veguèt una coa blancassa que bailava lo brande dins la tèrra. Era ieu. Lo vèrme d'abans la mosca.
- A! Quet orror! Ai creat un micrò-univers ai pès de ma planta! Dèu li aguer un milierat de vèrmes aquí dedins que van me manjar l'ostau! A! Lo cranisse aquò. Anem defòra.
Per s'escondre dei vesins e se passejar nus dins son apartament securizat que lo vista-de-vista èra impressionant, mon mèstre aviá creat una mena d'òrt interior. E s'escondiá lo chichibèli amé lei ramassas de sei plantassas verdassas, vivassas, fogosassas. L'estiéu se passejava de lònga amé un pòt de geraniums ben roge entre lei cambas. Per pas èstre vist e gaudir dau nudisme coma cau.
De paur, me rintrère dins la tèrra. E lo mèstre, meteguèt lo pòt defòra, sus lo balcon per me faire morir.
Puta d'ivèrn de Provença! Aqueu mistralàs que te glaça e te ren bauj! Lei rasigas dançan au dessus de ta tèsta chanuda. E lei ramilhas, bolegadas per lei chavanas, braman coma de buòus un jorn d'escossura a la manada Sant-Pèire. Subreviure a l'ivèrn es tanben luchar contra mon paire ingrat que m'aviá fach venir amé sa mandarina e que me renegava ara. Era luchar tanben contre lei capricis de ma maire ficus que se bolegava de lònga, agressada per lo vent. Anave pas naisser dins l'amor. Aquò non. Ma maire ficus perdiá sei fuèlhas de la paur, coma se subissiá una marrida quimio terapia. Viviá mon espelison coma una malautiá. A travers lo veire que desseparava lo salon dau balcon, sentissiáu mon paire que nos regardava coma s'èriam embarrats in vitro.
Posquère pas quilar mon promier bramadis. Que lei vèrmes braman pas. Mai fasiáu de galariás en chucant ma coa qu'ai pas de det gròs. Fasiáu de galariás per me sentir caud e moffle, qu'es pas ma bauja de maire que m'auriá donat d'afeccion. Quora la prima venguèt, mon mèstre sortiguèt veire un pauc l'estat de son ficus. Per recuperar ma maire morrenta, l'agotèt d'un mescladis cervesa-aiga sus lei fuèlhas, que la faguèt reviscolar. Ibronhassa. L'efiech de la prima li faguèt montar la sèuva e venguèt polida coma una dòna d'onor au trofèu deis as. Veguère lei narrassas de mon mèstre se sarrar de la tèrra: « ou! Que sentes bòn! Sentes la flor! Lei vèrmes devon èstre mòrts ».
Ieu, escondut au fons de ma tèrra-maire fasiáu pas lo fièr.
Torneriam a l'ostau, ma maire, mon pòt e ieu. Au dedins. Foguèt l'ora de l'adolesciéncia. Dison lo temps de l'efemère, tanben. Lo temps de la metamorfòsi de ton còs. Ingrat que siás. As de pèus qu'espelison. Sus lei cambas. E vòls pas plus sortir de tei galariás. As paur de tei pèus gras. Siás solet dins aquesta tèrra. Fiéu unenc, degun te pòu tornar l'imatge dins lei miraus escurs de la tèrra. Te fas de filmes sus ton aparéncia. D'autrei vèrmes son pas nascuts de la mandarina. Siás solet au monde. E te tròbes sensa respònsas a tei questions. A! Coquin de sòrt! Que siás malurós! Que siás solet au monde! T'agrada de te lo repetir. As jamai rescontrat quauqu'un levat ta maire. Faudriá pas qu'arribèsse, un jorn. Qu'una pela venga te cercar, furne e prenga una carra d'orror a ta vista. A! La cara! Dequé diràn de tu? Siás un monstre! L'efemère. L'adolescéncia. Cada vèrme de la creacion es passat per aquèste moment de sa vida mai dins ta tèsta siás mai monstre que leis autres. Manques de fisança. Pas degun, segond tu, a pas viscut parièra chauchavièlha. Siás malurós, malurós, malurós. E sabes pas perque. Fas de causas enebidas que te castigan. Manges ta maire per sei rasigas. E ta voés, e ta voés, pecaira, comença de mudar. Afrós. Es pas plus una voés. Siás una mosca. Aquò rembombis dins ta tèsta, es grèu, aquò bombona, aquò bronzina, aquò tavana. Siás pas plus lo vèrme qu'ères. As enveja de lo demorar e a l'encòp, n'as pas plus enveja. Vòls sortir d'aquèsta tèrra per descubrir lo monde. La tèsta te vira coma se tubaves lei margaridas per lei rasigas. Es un pauc parier: son leis uelhs que te sòrton de la tèsta. E te fretes lei mans d'enveja vò d'inquietud.
E après aquela tempèsta d'identitat, es coma aquo que venes Mosca.
Era lo ser. Ian Bartés. Canau Plus. Pichòt jornau people. Britney Spears rasada coma un vèrme, quichada per lei paparazzi coma dins una formiguièra negada. Eu nus a bèurre una Leffe, 9 grads, per oblidar una jornada de trabalh malaisada. E ieu, amé ma pèu nòva de mosca. De rebats blus e verds sus lo còs mai mosca negra, ordinaria, amé l'enveja prigonda de conquistar lo monde. Me dison « la domestica » dins lei mitans scientifics. Promier voù. De mon pòt vèse leis uelhs grossàs de l'ecran plat que me pivelan. Son de detalhs que vei pas l'òme. Ieu remarque de grands redonds. Vese lo monde coma una mosaïc. De carretons colorats e multiples. E un carrat roge au mitan per ben causir ma direccion. La television a sus ieu d'efiechs epsicadelics que m'atrivon, coma per un ser de woodstock. Ai l'atge, mai ai pas encara tubat d'insecticides. Ai paur deis efiechs segonds. La television es sachut, es un dròga douça per lei moscas. E me fau descubrir lo monde. Lei sensacions de la perda de mestresa. Promier vòu e me pegue jà coma una merda sus un rai blu que se desplaça pendent lei jingles e lei pubs.
Ò putan! Una mosca, çò ditz mon mèstre. Vas te levar d'aquí?
Non, me levarai pas. Plane coma un bandada, amorosa d'aquel imatge que me fa fremir. Laissa-me seguir lo rai blu. Me parles pas. Siáu dins mon trip. E pòs parlar, paire, siáu a l'atge que t'escote pas plus.
E mon paire de se levar. Va au rebaladis dins lo cagador. Un armari amé toteis aquelei produchs quimics. Entre lo Canard Cagador e lo Paic Lemon (se dison Chin-Cagador e Paic cogorda per copiar pas) promier prètz, t'aganta l'insecticide biò que matèt lei cochenilhas de l'an passat. E vaquí que tòrna. Bauj coma tot. Transmudat coma dins un filme d'orror. Musica a la Psicòsa d'Aufrèd l'Hitchkock. A de revolums dins leis uelhs. E me bandís l'insectisida coma s'èra un revouvèr. « Naut leis Alas! ». Non lei levarai pas. « Leva te de l'ecran plat per crebar. Lo vòle pas porquejar. Me costèt un braç ». M'envòle maladrachament. Siáu encara joina. Una adolescenta de la vida de mosca. E mon voladis sembla a una petroleta. Brom. Brom. Brom. Fai de bruch mai abança pas. Maluròs!: Lèu, m'esconde dins l'escur dau salon. Mon mèstre me perd de vista. Un còp d'uelh a drecha. Un còp d'uelh a senèstra. Lo Chichibèli a l'èr que seguis lei moviments de son còs de vèrme. M'auriá-ti perdut? Zi! Zi! Zi! Cacalasse de mon zonzon. Me crese pròcha de la victòria. S'arrèsta. Gròs plan 16/9 sus seis uelhs. Bendas negras. A l'esquina dau botilhon, legís lo mòde d'emplec. Seis uelhs viran sus cada letra. L'imatge recuola. Contra cabussada. Plan a l'americana. Tòrna prene son arma. E tira en l'èr. Pan!... Enfin... Puslèu: PSSSSSSSSSSSSSHIiiiiiiii! « A! Es coma aquò? Ben, as pas de chança! L'insecticide se va rependre dins tot l'apartement e onte que siegues acabaràs. Lentament. Vergonhosament. » S'asseta apasimat. Lo quiéu dins son cuèr. Un Leemex sota leis narras (per pas dire Kleenex). Contunhe mon voladis. Pas s'arrestar. Oblidar leis efiechs apasimants de la television e de sei formas atrivantas. Pas s'arrestar. Passar pas per la tubèia blanca que vese tombar au sòu coma una nèu marrida. Pas s'arrestar. Tavanejar. Se me pause siáu mòrta. Rintre en apnèia. Dins mon viatge vese una aranha tombar subran de sa telaranha. La cabussada es violenta. Planhe aquela qu'auriá poscut èstre mon ennemiga. E contunhe mon percors dau combatant. Lo gràs dau produch s'espandis sus la taula en veire italian coma un rai de còca. Es lo tchernobiéu deis insectes. L'òme es tant poirrit. La flaquesa ven. Sente mei pèus, sente mei patas, assaje de montar e davale. Quiche sus tot mon còs. Mon còs me pesa. Anem! Siás joina. Pòs pas morrir ara. I a un diéu per lei joines. Leis joines pensan pas a la mòrt. Lei joines morron tardier. Lei joines, dins la tèsta dei joines, morron pas. Ma fista. Non. Es la tragèdia. Ai pas fach l'amor un còp e mon destin me ponha jà. Me resta pas plus que de me laissar tombar. Lo mèstre m'a jà oblidat. Pivelat per la blonda de la meteo. Vonvoneje un còp de mai per l'embestiar. Es un còp de lofa dins l'aiga. Crese que fau de bruch mai la mòrt arriba. Agonia de mosca. Coma per mon amic lo buòu, un ser de corridà, sente la dolorosa estocada finala. E tòmbe. Subran.
Quant d'oras, quant de sègles siáu demorada aquí, au sòu, en faire de cèucle amé mon còs pesuc? Quant de còps creguère que meis alas me portarián encara? Portada per lo naut, portada per lo bàs. Mei cambas frèulas s'aborran. Benlèu que vau subreviure. Sarai un insecte rampant ara. Siáu estada vèrme benlèu que deman sarai canilha. Vòle creire au miracle dei metamorfosis animalas. Non. Non. Non. Adejà siáu vièlha . Mon còs es destimborlat. Sente partir la carn de ma pata. Pietat. Ai pas viscut mei tres jorns de vida. Mei tres jorns de vida de mosca. Ai pas viscut ma joinèssa. Ai pas viscut mon vielhum. Ai pas vist meis enfants. Meis enfants e la maire. L'uòu qu'auriá pondut per ieu. Benlèu que l'auriam concebuda dins una mandarina, ma pichoneta. Sariam anats veire la maire ficus per nové. Sarié estada fièra de sei felens mosquetons. Auriam jogat ai Mile Bòrnas vò au quilò de merda. Ai que patisse. Vese lo filme de ma vida. Lo filme de ma vida de mosca es un cort metratge. Que vira en bloca fins a ma mòrt. Dura d'oras. De vertadièras d'oras d'òme lo sabe. Quora lo mèstre se lèva dau radassier, espère que venga portar lo còp finau amé son pè nus. Om acaba ben lei chivaus. Mai non. Lo generic de fins dau film dau prime time se fa ausir. Lo mèstre se sarra. Contra cabussada de son còs long que me domina. Me veire l'amusa. Coma per un adò retardat que leva leis alas dei vespas per gratuitat dins la cort de recreacion, me portarà-ti deman ai vesins coma un trofèu? Mata me colhon! Siáu tròp dolorosa! As pas lo coratge? As paur de te salir? L'ause se retirar dins sa cambra. Baissa lei radiators per economia. Per economia d'energia mai tanben qu'es racho. Pren suènh d'amossar lo lume dins cada membre. Ause lo tremolament violent de sei dents que se tustan sota la brossa electrica e tortuosa. Escupis de la sang, l'imatgine, en causa de sa gingivita. Fa de bruchs de porcàs amé sa boca.
Lo lendeman, lo solèu tusta dins l'apartament. Mon mèstre placa maire ficus contre lo veire per que faga sa fotò-sintèsi. Subran, dins lo contentament maniac qu'a per sa planta, tròba mon còs mòrt qu'aviá oblidat. Fa una moninariá de degost, talament me pensa sala e clafida de bactariás. Puèi d'une pinça d'epilar me mena ai bordilhas. Pasmens, a un regret ecolò. Me tòrna a maire ficus. Me pausa sus la tèrra. E ditz: « Siáu segur que faràs un bòn engrais ». E cada jorn m'agachar poirrir amé una lopia. Pas luènh de ma mandarina. Quau e qué va naisser de ieu? Se devriá mesfisar...