crisi

De tot biais n’en faliá ben un. L’agéncia de viatge a cambiat de patrona. Autoritaria gorgona. La man moligassa que resquilha de susor quora gausa te dire de bonjorn. Badant de longa e se curant lei dents amé son gredon per passar lo temps. D’òrdres militars. De paraulas d'amarum a còps de leis, de decrets e de leis. Pas de paraulas, justament. De letras dins lo casier de cadun. Per nos rampelar a l’òrdre. Dempuèi qu’es arribada, lo burèu vira l’esquina a la fenèstra e lei cortinas demòran de lònga barrada. Coma lei cortinas dins lei filmes de Scorcèse, entre dubèrtas per pas laissar veire çò que chauchilha la Mafia. Patrona Arpiana plora pendent lei consèus administratius. A paur de son personau. E quora pòu articular doas frasòtas bretoneja : « la lei es la lei, la lei es la lei ». Puta ! Me demande s’es pas lo cònse de la vila de Tam que me l’a recrutada aquèsta. Coneis lei chifras pas lei mòts. La conjugason dau vèrbe aguer e pas aquela dau vèrbe èstre. De tot biais n’en faliá un de delegat sindicau a l’agéncia de viatge. Es com’aquò que me siáu engatjat.