Promised Land de Gus Van Sant es un
filme a l'estructura classica. Estonant per un realizator que faguèt de
recercas esteticas, narrativas, contemporanas, pròchas de l’art (per exemple) dins Elefant.
Dins aqueste radier opus, leis occitanistas ecologistas saràn
interessats de veire coma se vend lo gas de Schista dins la campanha
americana. Sempre ambé d'arguments financiers, lo devinharetz, en oblidant lo
respècte de l'environa. Sus un escenàrio de Matt Damon (personatge principau,
rosigat per son educacion, promotor dau gas), lo raconte assaja d'evitar lo
dualisme. Aquela estructura classica, aqueste engatjament nos fa pensar a un
film a pichon budjècte de Clint Eastwood per son ambient e
l'evocacion d'una america pregonda. Lo segond ròtle femenin es traç que ben
escrich coma dins totei lei films americans: umor, finessa, auto-derision, que
fa lume sus leis interrogacions dau dedins, coma un faire valer, dau personatge
principau. L'ecologista, caricaturat dins son biais de militar (mai coneissèm
totei nostrei extrèms quora vendèm un messatge...) sarà benlèu un dei punts
exagerats de la narracion. Coma la fin, pecaïra, un pauc esperada. La benda son
es de Danny Efman, lo musicaire ligat a Tim Burton. Direm qu’es un film d’una
« qualitat » americana. Que fau pas fonhar...
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada