4.Coma s’entòrna lo racònte.
« -
Arriba lo rei bèu que li agradava pas lei conflictes, seguit de sei sordats, de
son magistrat puei. Pòble, òmes, femnas, papets, mistons capelats de nuech
escotèron sa dicha. Me diguèt : « deman, pescairàs, te menarem a la
forca! Au mitan de la fola, te coparem lo còu! »
Me disiái ben, ieu, qu’aquò li fariá de mau de me dire de causas ansin, lo rei. Gita
leis uelhs sus ieu e m’avise que me planhís. Òc, seis uelhs, confles,
disián : « lo pòde pas creire, ieu. Me siái enganat sus ton sòrt. Ò
tu ! Òme de coratge que me porgissiás lo manjar de ta pesca !
Pescaire, pecaire, siás pas lo murtrier que creson ! »
Alòr,
Meli la polideta sortiguèt de sa cròta. Tremolava de paur, pecaireta. Sei
possas ponchejavan en causa de la freg sota la raubeta de nuech.
-Aquò’s pas eu, me podètz creire.
Me donava de plaser lo pescaire quora ausiguèron lo crit de la mòrt. Se me volètz pas creire, anatz
verificar lo pes dei còs nòstres enfonsat dins lo liech ! L’odor carnala
dei linçòus !
Vouguèt pas
verificar, lo bòn Rei, fasiá tant fisança a sei femnas de bòn : voliá pas
que son amic novèu, lo pescaire vièlh, se faguèsse tugar.
Sensa
relambi, me desliurèt.
Demorava lo
mistèri de Maria mòrta au trepador.
Un sordat
cubriguèt leis espatlas de Meli per la protegir de la freg.
Subran
prenguèt la paraula lo magistratàs marrit :
- Es ara que vòle parlar !
Se fau acusar un estrangier, ne’n coneisse un...
-Parla !Magistrat !Parla ! »
(...de seguir)
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada