10. L’adieu au Marin.
Agacha lo
fond de son gòt, lo vièlh.
Pòrt umid.
Luna plena.
-Desenant, sabètz lo perque dau
rei de Portugau.
-Lo pòrt dau Gau, sensa dobte...
-L’auriáu pas viscut, l’auriáu pas cregut !
Rires
leugiers.
Puei
se leva lo marin, sensa faire de bruch.
La
serviciala nos fa signe qu’es ora d’i anar.
Ai pas temps
de me revirar qu’es pas plus q’una siloèta, lo vièlh.
Coma un Corto Maltesse envolat.
Lo tornarai
veire un jorn ?
Me
vau perdre dins lo bairo alto, cercant tres femnas, beguènt gins tonics en
tubant quauquei Gauloise.
Pòde l’escriure l’istòria dau
gau.
Me remente dau Marin que visquèt
sabe pas quant de vidas.
Sabe pas quau tuguèt Maria.
(...de seguir)
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada