Vese
Varòt dormilhós quora m’entòrne pròche dau pin pinhon ambe mei collègas per
jogar au balon.
Un sera, sens un mòt,
me tòrna lo quasèrn coma un eiretatge per disparéisser. Òm tròba son cariòt
solet sus una dei tres rasigas. N’i que dison que retbala en vila, lo pèu cort,
e que cerca de trabalh. Que pudís pas plus e que sentís pas plus la bièrra. Que
dormís pas plus au dedins de la banca. Dison mai que mai que canta pas plus sa
cançon orribla.
Lei marridei lengas
dison quicòm mai sus sa disparicion : mai es pas mon afaire.
Çò que m’aparten, es de
te dire (e es lo plus grand dei secrets, e es lo plus grand dei
tresaurs) : deman farai dessenhator.
Sovent mande mei
dessenhs per ordenador a mon paire. Un calamar-tigre, un requin-piano, un
cranc-canari. Respònd a caduna de meis òbras, sensa relambi. Garde alora lo
sovèt de lo retrobar e de viure amb eu a son adrèiça de bòrd de mar ambe ma
Maire, s’es d’acòrd e se lei grandei vacanças tenon sei promessas.
Fin.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada