dijous, 31 de gener del 2008

Faire lo Clown, sens L, episodi 4: promier sentit




L'estage comença dins quauqueis oras. Siéu au mieu. Lo silènci de l'apart. Lei talons dei gents preissats dins lo corredor m'enfadan. La vida de defora e dedins se quicha sus ma paur. Lo solèu d'ivèrn es un astre penos que s'amossa, cremant, dins mon ventre. La paur ven dau ventre. Surament l'efiech de trop de cafeina. E aquèu biais borgés, que m'es propre, de totjorn abrivar amé una anticipacion aguda ço que va m'arribar. Pas trobar la rota, pas saupre parlar amé lei gents nous que vau rescontrar, pas saupre, pas coneisser, pas comprene leis exercicis. Pas èstre lo melhor, tanben. E la paur de se decebre encara. Ai cabussat de longueis oras dins mon banh en legissènt de jornaus politizats. Sabe pas perqué, fa quatre ans, la preséncia de l'aiga rassegura de longa mei nèrvis. Mai cambia pas la premsa tristassa!. Lo banh me rassegura e me crèba. Per mielhs rebombir dins la vida publica. Lo banh es un ventre. Es pas un ventre ecologist, mai es un ventre. L'aiga rintra dins meis aurilhas. Me tampan l'ausida. Ai de taps. De taps contra lo bruch dau defora. Rai. Ai pagat. Fau i anar. D'annadas que me refuse de faire de tiatre. Lei companhs me dison qu'ai pas besonh d'aprene lo mestièr de palhassa. Que lo siéu adejà dins la vida vidanta. Responde: Lo cors sarà mon iogà, mon cors de Tennis, mon dimècres a la piscina, mon activitat. E de se destacar d'aquèu mestièr perilhos me toca a cor. Lo cors sarà lo bonur de se retrobar. Benlèu. Mai se capite pas? Dins la vila de Tam, ai de mau de sortir per crompar lo pan. Perque la vila de Tam me rampèla trop lo trabalh, lei collègas de trabalh, la masca que porte au trabalh, lei praticas clientelistas e lei patronas tibadas per lei mancas de mejans dau monde dau trabalh en crisi. Ai de mau de rescontrar lo monde dau defora. Pasmens siéu un ome de la nuech et de la fèsta. M'agradan lei gents, lo rire e lei plasers. Mai lo jorn, siéu un dacos tamtanesc dins un banh vo dins un burèu. Subrevièure en plen jorn, coma la ratapenada perduda. Lo solèu de mon ventre crema encara. Me faudrà de vam. Un acte de coratge e d'eroisme per se. Per lo promier cop, amé la peta au ventre, dempuèi quatre ans, bessai que sortirai de ieu. E fa paur. Dins quatre oras, se levaràn lei ridèus de la pista dau circ. Lo tigre de mon ventre es encara dins sa gabia.

1 comentari:

Mela ha dit...

òsca mon tamonet.
òsca pel tèxt.
òsca per tot.
T'aimi :)