dissabte, 26 de desembre del 2009

rire, jogar, pantalhar

Es una collèga palhassa que me mandèt la video. Faguèt lo viatge. Vaqui ço que n'en vira. Geniau.
Afortis ben l'idèia que lo rire es una filosofia. Lo faire rire es lo faire ensems. Es una idèia simpla. Es la de ma vida. Gramaci N... per aquèsta video. Sabe ara perque siéu dins una chorma de Clown-Tiatre!



Yallah
envoyé par Checktheflosystem. - Voyage et découverte en vidéo.

agendà (fin)


dins l'agenda d'un licean de pescaluna (fin)
















dins l'agendà d'un licean de Pescaluna (seguida)
















Dins l'agendà d'un licean de Pescaluna


Licean faguère meis estudis dins la vila de Pescaluna. Fasiéu de retrachs dei collègas dins mon agendà. Aviéu 18 ans. Ere fort coma un enfant, bèu coma un ome... Ere mens pudic qu'ara, e la difusion de mei dessenhs dabans lo monde, sens vergonha me balhava un succés grand. Una s'enfandèt un jorn de se reconèisser. Leis autres èran contents e morts de rire. Era ben brave! Vos fau partejar meis obras. Vaqui mei fraires de 1993... Lei dessenhs son dau Tam. E lei suports son de personatges vertadiers...

dijous, 24 de desembre del 2009

mon paire, e lo perruquier catalan mai sempre amoros de ma maire

Va te faire couper les cheveux, mon fils!

Va fau dire. Siam polits dins la familha. E lo vielhum nos ratatina pas. Siam de lònga estats modèrns. E vos dise pas, lei filhas, coma mai se sarra dau vielhum, coma lo paire s’aprocha dau fisic de George Clooney. Podètz laissar una com, lei chatonetas, mai mon paire demòra amorós de la maire, qu’a lo fisic de Lolobrigida maugrat sei 70 ans ( e vos dise pas sei popas) mai en mielhs. Se ditz que lo fiu se sarra dau paire. Aki podètz laissar lei koms, lei chatas-women. Cat Women. Jòc de mòt. Doncas, mon paire t’arriba amé la copa a la What-Else. Ié dise :

- Siás polit coma aquò. E modèrn.

(m’estonava de lo veire modèrn per tot dire, me pensave que votava Bayrou…)

Me ditz :

- Vau en cò d’un perruquier qu’arribèt l’an passat en AM. Es tras que ben. Es catalan. Es de Barcelona. Resta sus lo plan dau boladroma. Vai-zi, te vas regalar. E vas veire, es geniau te van ofrir lo café.

Vist l’atge dau paire, me pense de me trobar dabans l’ensinha : « Glaudi, perruquier per òmes (enebit ai chins) ». Mai nom l’endrech se ditz « BARCELONA® COIFFURE ». Amé una escritura brancada en 16/9. Jà m’agrada lo panèu. Es cabrant.Verlan.

Abans de m’i anar, marche per l’aventura. Banga. On y resiste pas. La marcha fa se debanar ma pensada. E me vaquí lo pèu lòng, crebat, frisat que rebica au fiu de mei pensadas. Una capeladura qu’aviáu gardada dins l’esper de semblar a Roman Durís, mai amé la barba dei tres jorns ma maire vei puslèu una semblança amé Jesus. Es de sason. Entre dos trepadors, e doas cagas de chin banhant dins lo rebat de la pluèja, pense justament a ma maire, qu’es per ieu un pauc lo bòn esperit d’Aladin ò lo grilh de Pinòqui. la votz de mei pensadas, lo son de mon cervèu : « Fas migós, anaràs en cò dau perruquier ». Abans de disvorciar d’amé la maire, doncas, per me levar aquèste look coco que farié dire ai gents que participe a la charradissa sus l’idenditat nacionala e catolica de mei doas, per mei levar totei sopçons m’en vau en Catalonha, en cò dau perruquier, sota lei platanas de la vilòta d’AM. Per seguir lo mieu tèxt, podètz anar sus MAPPY.

E t’arribe a un endreh, mon paure, que sembla a tot levat a l’univers de mon paire. Mon paire dins mon idèia de jovent es puslèu lo papet que legis l’« Equipa » e fan montar l’audimat de « Stade Deux ». En dire encara amé Gerard Holtz, en tibant lei dets dabans l’ecran : « Vive le sport sur Antenne deux ! ». Mon paire, per ieu, a pas d’idèias revolucionarias. Siáu restat un etèrne adolescent, sabe, n’en jetez plus. Mai amé l’atge lo vese tras que dubert, mon paire. Espantant. Viatjaire, lector, interessat per tot. M’engane. Deguèt votar Besancenot, finala. Un jorn, lo descubrirai anarquist. Enfin, brèu, contunhe mon istòria en cò dau perruquier catalan.

Alara, es pas un univers que sembla pas an aquèste d’un òme d’un atge cert. Mon paire se congosta de venir aquí ? L’environa es gotica ! Es Halloween tota l’annada! De fius d’aranhas en garlandas (july) de lana per decorar. Lei chatas (totei blondas polidas) an lo pèu en forma de pofre de mangà e lei popas de lolobrigida. Dins lo biais Polly Pocket. Lo quièu tras que rebombit. Lei balons confles e hard candy. Es un endrech, t’assegure, que se pren pas au seriós. Dins un país de bovina e de tradicion, òsca ! Au mitan dei chivaus, dei carris, dei tiatres de la vòta, un endrech particular. Coma un engin espaciau. Ecrans plats, recantons carrats, ecrans bofigas (c’est comme ça qu’on dit « Ecran plasma » ?) que veson desfilar de polidas sus de pilòtis, pèça montada e capèu de guingoi. Lo BARSAS COIFFURE !MDR.

Gigant, geniau, es lo punt g de la vila. En penetrar aquí, ère fòrça d’aise e dins mon element. En luòc de demandar lo café classic que mon paire m’aconselhèt, anave demandar la beguda dei boitas catalanas : un whisky cocà, especialitat regionala ! Lo pieger : mon paire, amé un sonrire gigantàs, me diguèt : « Vas veire, es la musica qu’es simpa ! ». E de qu’èra la musica ? Lo 45 torns d’ « Allez les verts » ? (victoire de saint-étienne à la fin des années 70 avec Rochetaud) Le générique d’« Aliscamp» (Champs Élysée) ? L’integrala de Joni (que mon paire es son conscrit ?)… E ben non ! De la musica electronica, darnier crit. Quora ié fau sei caissetas per son autò radiò, me demanda de causas pas trop violentas per se posquer concentrar sus sa via, papà. E aquí, se gongosta de tecno. Mon paire, lo descubre de lònga. L’aime. Es susprenent.

Arribèt lo perruquier. Dau pichon nom catalan que m’escapa. Ié direm Marti. Originau. Mela me bufèt Ken. Coma per Barbia. Mai sente qu’es pas catalan. MARTI. Capeladura a la garri (pas romain mais ratatouille). E d’un francés pròche d’aquèste de Victoria Abriu. Recomandacion dau papà :

"As doas opcions : siègue lo fas parlar. Te congostaràs. Siègue as pas lo gost, e ié diràs de pas tròp te conflar. S’adaptarà."

Causiguère la promièra opcion. Que lo tipe èra un solèu. Quora parlava me fasiá pensar a Chab. En mai ensolelhat. E sariá èstat damatge de ié levar lo bonjorn, qu’as sempre enveja de respondre a un solèu. Parlava dau nas coma leis estajants d'AM. Un pauqueton coma l’entrenaire de l’OM. La nasala maritima es força afortida. Lei pescaires deguèron seguir lei cors de lenguistic AN3H de l’universitat Pau Valèri amé GG e FV.

M’agradèt son biais de charrar :

"Y je te redéscoupe les pastes, ié lé rédessiné comé ça ? Cé ça que tou veux (me tuteja, es un perruquier, mai avèm pas gardat lei bicas ensems, saique…) Tou lé veux long pero pas trop (es mon costat normand, gerard, je sais jamais choisir même chez les perruquiers)."

Me faguèt la copa de ma vida. Que tenguèt ben dètz minutas sota la pluèja. Abans de me laissar pagar (20 euròs catalans) me diguèt que laissèt Barcelona per la vila de M puèi la vilòta d’AM. Me demande dins ma tèsta perqué quitèt lei ramblas per lo bolodrama. Mai la votz de mon cervèu respondèt pas. Era partida au mercat. E sortiguère ravit dau belem d’aquèste nové 2009 : Un torn magic en cò dau perruquier catalan. Gramaci papà, siás lo melhor. Quora ma maire me veguèt arribar, amé mon pèu frisat mai pas tròp, tombèt amorosa de ieu, tornamai. La masqueta de Jesus – Roman Duris èra tombada, dieu èra amé ieu.

Mon aparéncia èra laica-chic, tornamai. Lo perrruquier catalan es per l’identitat nacionala. Lo sente ben.

ma florista

man dieu
la florista tot ara
que va per liurar lei flors
a una familha
sona la familha per saupre l'ora de liurason
e ditz:
" c'est à quelle heure le décès?"