grècia: cadièra 3

Lo monsur de la cadièra es-ti l'espectator, l'actor principau? Lo fach de s'onglejar lo nas en public a un costat clownesc.Clicatz sus la fotografia.

grècia: cadièra 2

La cadièra es un element de cabaret. Es lo decor lo mai riche e lo mai sople que siegue. Una cadièra au mitan d'una scèna es lo convit a viatge, una istoria, un escambi. Es la cadièra dau contaire, de l'afisant, de l'acrobate. Aqui l'ome vai ver son sèti. Quora sarà assetat l'espectacle de la carrièra podrà començar.

grècia: cadiera 1 (l'arquitectura d'un vielhum)

Es de lònga sus sa cadiera, la grand. Çò qu'enfada sa felena quora monta dins l'illa per la venir veire:
 « Enfin! Mameta! Siás plantada coma un santibèli. Es pas una carriera es un baloard onte lei gents pagan per te venir veire. Rintra dins ton ostau. E cambia te. Carga dei colors. Es pas un espectacle ton dòu ». Mai se ne’n caga la vièlha. Es nascuda coma aquò dins la tradicion. Pichòta, sabiá ja que sariá facha per èstre assetada sus aquela cadiera, davant aquel ostau que coneissiá de sa naissença e que laissariá pas jamai. E qu'es coma aquò qu'esperariá sa mòrt. Alòr, la cadiera defòra es sa vida. Es pas la granda vida d'Atènas e de seis estudiants. Non. Segur. Mai es un fach. Es coma aquò. L'avi compren pas lo dequé dei causas d'aujornd'uei. La mameta compren pas perque lei bralhas de sa pichòta sòrton de sa raubeta violeta. Perque son amoreta de chatoneta bota sei popas a l’ avans quora parla en manjant de masta-gòma. E perqué aqueu percing sota sei bragas que rintra e sòrt de sa boca quora, balin-balan, parla amb ela? La reina demòra assetada sus sa cadiera e escota créisser sei flors. Fins ai nivas dei dieus gregaus que la regachan ambe respècte.

Dedique aquelei doas fotografias au Papet Pèire mòrt d'aguer pres lo fresc davant son ostau, davant lo bolòdrome, un ser d'estiu. Entre doas veituras parcadas.

grècia: arquitectura d'una teulissa

Se protegir. Se protegir de la calor ambe d'autins. Lo Mediterranèu foncciona sempre per economia de mejans e saup coma jónher l'util a l'agradiu. L'idèa dei canèus: aquò m'espantarà totjorn. Per la magia de la frescor naturala difusida per l'ombra.