Es de lònga sus
sa cadiera, la grand. Çò qu'enfada sa felena quora monta dins l'illa per la venir veire:
« Enfin! Mameta! Siás plantada coma un santibèli. Es pas una carriera es un baloard onte lei gents pagan per te venir veire. Rintra dins ton ostau. E cambia te. Carga dei colors. Es pas un espectacle ton dòu ». Mai se ne’n caga la vièlha. Es nascuda coma aquò dins la tradicion. Pichòta, sabiá ja que sariá facha per èstre assetada sus aquela cadiera, davant aquel ostau que coneissiá de sa naissença e que laissariá pas jamai. E qu'es coma aquò qu'esperariá sa mòrt. Alòr, la cadiera defòra es sa vida. Es pas la granda vida d'Atènas e de seis estudiants. Non. Segur. Mai es un fach. Es coma aquò. L'avi compren pas lo dequé dei causas d'aujornd'uei. La mameta compren pas perque lei bralhas de sa pichòta sòrton de sa raubeta violeta. Perque son amoreta de chatoneta bota sei popas a l’ avans quora parla en manjant de masta-gòma. E perqué aqueu percing sota sei bragas que rintra e sòrt de sa boca quora, balin-balan, parla amb ela? La reina demòra assetada sus sa cadiera e escota créisser sei flors. Fins ai nivas dei dieus gregaus que la regachan ambe respècte.
« Enfin! Mameta! Siás plantada coma un santibèli. Es pas una carriera es un baloard onte lei gents pagan per te venir veire. Rintra dins ton ostau. E cambia te. Carga dei colors. Es pas un espectacle ton dòu ». Mai se ne’n caga la vièlha. Es nascuda coma aquò dins la tradicion. Pichòta, sabiá ja que sariá facha per èstre assetada sus aquela cadiera, davant aquel ostau que coneissiá de sa naissença e que laissariá pas jamai. E qu'es coma aquò qu'esperariá sa mòrt. Alòr, la cadiera defòra es sa vida. Es pas la granda vida d'Atènas e de seis estudiants. Non. Segur. Mai es un fach. Es coma aquò. L'avi compren pas lo dequé dei causas d'aujornd'uei. La mameta compren pas perque lei bralhas de sa pichòta sòrton de sa raubeta violeta. Perque son amoreta de chatoneta bota sei popas a l’ avans quora parla en manjant de masta-gòma. E perqué aqueu percing sota sei bragas que rintra e sòrt de sa boca quora, balin-balan, parla amb ela? La reina demòra assetada sus sa cadiera e escota créisser sei flors. Fins ai nivas dei dieus gregaus que la regachan ambe respècte.
Dedique aquelei doas fotografias au
Papet Pèire mòrt d'aguer pres lo fresc davant son ostau, davant lo bolòdrome,
un ser d'estiu. Entre doas veituras parcadas.
2 comentaris:
akò me manca. kand èri pichòta preniam lofreg. Ai totjorn lo sèti que se desplega, à rayueres bleues ou oranges, ne vendon encara d'aquestes trastes?
e oc! ai passat un pauc de temps sus una d'aquelei cadieras dos jorns fa. Amé la mameta avèm regardat passat lei veituras. Ara passa son temps sus aquela cadièra. Amé lo papet levava lei placas d'imatriculacion per lei jogar au loto. Lo problèma es qu'es la darnièra de faire aquo au vilatge. E la maire ditz que fa vergonha. E ma mameta fa de chivau.
Publica un comentari a l'entrada