rire es grèu

ço que m'arriba dempuèi una setmana au burèu me vei triste. Una setmana onte, desvariat coma un palhassa que siéu, fau d'umor un pauc amé tot lo personau. Evidentament, coma de costuma, jogue l'autoderision, l'ironia, la caricatura. Mai es l'autoderision que me joga lo mai de torns. Lei gents prenon la caricatura de ieu coma au promier grad. E la vulgaritat qu'utilize per me trufar de l'obscenitat dau monde nostre me tomba dessus coma un tsunami. Finala, me siéu grasilhat proche d'una collèga que devié intervenir per un viatge. Oc me siéu grasilhat sus una messatjarié en dirècte perque - per la faire rire - ié parlave coma una pagina de Fluide Glaciau que me  pensave pron en fisança am'ela per ié jogar lo cop de l'obsedat sexuau sur internet (rhhaaaa lovely), e dau cop me copèt la conversa en dire: "siés desmascat. Arreste d'obrar amé tu." Cresiéu qu'èra dau segond grad. E ben non. Recebère la resiliacion dau contracte de la femna aquèste matin. Quau va me mandar? Lei prud'omes, ara?...  A. ma fista. Non. Mai. Sens desconejar: Me pren per perver pepere o qué? Pauc de temps après, èra lo meme jorn: Una autra collèga procha de la maquina de café me parla. Ié dise:"è?". Amé lo bruch ause ren. Me ditz que siéu sord coma un topin. E oc, sabètz ço que vau respondre. Alara, responde (tatsaaaan) qu'es en causa de ma man senèstra e qu'ai una entorsa dempuèi aquèsta dimenchada. Classic. Ara me manda un mail en dire que li fau de propausicions malonèstas. Qu'a la debuta aquo la fasié rire. Qu'èra soleta la dimenchada mai qu'avié pas beson de ieu. E qu'ara es en colèra. Au promier grad. Verai que ma galejada èra pas finocha mai bon. Lo gras ( e lo segond grad) me fa rire. Coma leis esketchs dei Nuls a un periode.... Aièr de ser, ma cap m'acusa d'èstre pas professionau en adobant una manif au burèu onte siam totei vestits de negre, amé lei besicles de solèu, e onte disèm que siam a "ensabelir la comunicacion de l'agéncia".  Siam un tropèu de collègas uros  au burèu, totjorn lèsts de desconejar. E ben aquo l'a pas fach rire aquela mèsa en scèna e m'acusa de tiatralizacion. Non, l'a pas fach rire. E m'amenaça d'un "blame". Levarà d'argent sus ma paga.  Conclusion: Vau arrestar lo rire e me faire una carapaça dins mon liech a jamai. M'arrestarai de manjar. Dormirai de tot mon sadol e me trobaràn mort coma un emplegat de França Telecom. Pas mort de fam, mai mort de som. Sus mon tombèu legiràn:" A Tam, lo nostre Calimèro, lo nostre incomprés". 

Moment sendicau: Alara vau faire mon Arlèta: trabalhors, trabalhadoritz, benlèu qu'amé lo rire podriam arrestar lei conflictes sociaus. Cars cambaradas. E lei joineis collègas proceduriers qu'an perdut lo sens de la fèsta e de l'umor adolescent podriam rire mai per trabalhar mielhs.  E lei caps sens dents nos felicitarian.  Desproges, Carette, Sébastien revenez, ILS SONT DEVENUS FOUS. Qué es pas mort patric sebastian?