Me remembre quora tornave dau licèu, me montava una enveja pregonda de chocolat caud. Nosautres èriam de caids, aviam lei nostras drogas coma totei lei jovents botonos. Aviam la costuma de tubar a la chut-chut darrier lei prefabricats ronhos per faire ben. Mai,contrarament a mei collègas, l'acostumança au tabac me venia pas. Voliau faire d'esfort, mai capitave pas. Rai! Mon acostumança venia puslèu d'una enveja d'enfant, d'un desjunat qu'anonçaria una jornada novèla a l'ora dau gostat. Après una jornada de chorma a escotar de vectors, de chifras, a dessicar lei granolhas, te venia la desirança amorosa d'aquo. Era un instant magic onte te podias dire que tot anava recomençar.
Me remembre de la violéncia de la causa. Lei sers d'ivèns, quora fasia nuech, tornaviam d'una violènta jornada en carri e es aqui que te montava la manca. Promier, la manca de chocolat te prènia la garganta, lo palais, la lenga. A la subita, t'arribavan leis imatges d'un lach - fresc, entier - qui bolhis, dins un rieu blanc, dins una caissarola que rabina un pauc qu'aquo dona de gost. Après, pas de problèma, te vesias prene un bon cacao en podre. (Vole pas citar de marcas aqui pasmens la marca chivalina de chocolat es la melhora per lei mai preissats. Per lei pas preissats, aconselharai autra causa). E es aqui pendent que ton veisin escotava lo darrier Nirvana dins son walkman que te vesias te cramar lei dets contra la bola verda, ta preferida, aquela que se fendiscla sus lo costat. E, sensa te n'avisar, fasias adeja lei gestes de ta degustacion.
Au vilatge, sempre dins la negra nuech, te vesias te precepitar en co de ta maire, tremolant d'enveja. Lo ventre ja pesuc per tei pantais gromands. Ja, mercés a ton imaginacion, avias engolit un litre de lach... dequé dise?... una vaca entièra! E te vesias dubrir la porta coma un monstre ("n'en vole! n'en vole"), te precepitar sus la taula en faus maubre e aqui... entendre la mamà te dire: "Lo super èra barrat... t'ai crompat de cerealas". E tombaves en comas chocolatique.
PS: Desencustatz, un cop de mai, mon eresia, tornarem au negre e blanc lo cop que ven...
2 comentaris:
sas, que l'aimi pas tròp lo chocolat caud, saique!que l'autre te disi pas!!!
mas aquí esperavi tanben, n'ai agut enveja.
òsca, contunha d'escriure! o de manjar de chocolat
lei dos son de drogas! E gramaci carina!
Publica un comentari a l'entrada