Arribe a Clapàs a tres oras dau tantòst. Un café amé lo Komedyan. Pròche de la gara. Ren a pas cambiat, m'avise. Lei tram aquí se dison Tam. An ren inventat. M'an just raubat l'idèia. Narcissic prene en fòto lo nom Tam ® , marca despausada,. Pause lo sac a l'ostau dau Komedyan que coloca amé un musicaire dau pèu lòng. Un jovenet, la tèsta dins la musica, que rapapia de lònga: « me fau pausar d'anoncias per trapar de taf. Me fau pausar d'anoncias ». Dins l'apart polit banhat dau solèu d'octòbre parlam d'un projècte tiatre amé l'agéncia de viatge. Quora e coma botar en òbra un atalhier tiatre durènt una crosièra? Coma rendre actius leis viatjaires? Lo Komedyan parla. Escrive. A l'idèia bauja de lei faire jogar dins lei gabinas! Mai onte se metrà lo public? Dins un recanton lei dos cats dau Komedyan manjan de panatièras. Vaquí ma cambra: un matelas au sòu. M'agrada. Cerque la presa per mon esmart fone. Sus l'armari un imatge vièlh d'una dançaira sus un fiu. D'un estajant de l'ostau que dèu faire la treva ara que data de 1900. Dins la cosina-salon, lo poster (òc, es un mòt d'ancian provençau deis annadas uechanta e te merde) dau Mépris de Godart. Lei colors passadas me fan pensar que data de 1970, ela. E pasmens... dèu èstre d'un estajant uèi desparegut, disns la vida vidanta, a la retirada. Mai qu'a perdut sa dralha dins aquela apartament d'estudiant.
Marcham dins lei carrièras borgèsas de Clapàs. E la cervesa de 4 oras nos regala. Crompam de vin au Cairreforc e de fromatge. Komedyan faguèt un pastisson a la saucissa. M'agrada mielhs steak haché. Mais ça coule le long du cornet. Es una citacion. Podètz pas comprene.
E vaquí Clapàs amé son polit Digonau barrat ara. Un estudiant me ditz que l'a pas jamai conegut aqueste (a passat-temps li aviá tres cinemas Diagonau a Clapàs, ara ne demòra un solet au centre). Prene cinc pèus blancs a-de-reng (beguem en tropa lo vin pur de nòstre plant.) M'agrada pas una vila que cambia amé lo temps. Me refuse de veire Clapàs ansin. Coma la realitat me la fa veire uèi.
Passam sus lo camin d'un tram tam (publicat sus lo tam-tam) pas finit. La vila es copada per aquela operation. Li fa de cicatritz a ma vila fac que vòle i viure again.
Se trobam au polit tiatre dau Cecillon (mei omenatges mèstre) que passa en guest-estar dabans nosautres per desaparèisser. Au mitan dei projectors e dei caissas emplidas de vestits de tiatre, au mitan dei tecnicians que passan amé de gruas, de tractors, d'elevators, se sarra lo Kantayre (es Aimat, lo famós, una estar de mai mai qu'es pas guest car fa lo mèstre de la ceremonia). Se caufam. Siáu regde. Aimat de seis uelhs de mar me fa signe de me faire mai sople. Pòde pas. Es ma morfologia: ai lei espatlas pegadas ais aurilhas, ieu. Cantam la cançon de la galina. Lei cançons son engatjadas (veire lei paraulas ai documents pegats junts). Ai ma camisa de carrèus roges e quora siáu pas concentrat lei reflèxs de palhassa me tòrnan. M'engane de cos. Vene mon palhassa. Vire leis uelhs, fau de sonrires de niais ais autreis estagiarias polidetas e joventas que me prenon per un caluc. Solet lo Komedyan en fácia semba compatir e me desencusa. Es pas sa fauta, es estat format coma aquò. Pepito Biskui sortís d'aqueste còs! (Pepito Biskui èra lo nom de mon palhassa) Rai. Vaquí çò que me fa l'efiech dei projectors e dau platèu. Coma Dalida e Molière ieu vòle defuntar sus scèna. D'autrei citacions. Pòs pas comprene.
Cantam una cançon sus una galina. Una cançon d'un òme enganat per sa dòna (sembla de l'atge mejan, reconèisse pas Marti e la problematica es pas brica modèrna) e una de mai que lo Kantayre nos encoratja de bicar nòstrei polidas fòrça (de l'atge mejan, parier, qu'es pas de Marti, pas possible, Marti auriá apondut una estròfa, a la fin, per nos encoratjar de tornar poblar Occitània, mai ieu dise aquò, dise ren). Es l'ora de la pausa. E lei estudiants dau MEDOC an menat dau Medoc. Me fa rire. Lo vin. Jòc de mòt. Opopopopopopo. Pòs pas comprene. Faudriá benlèu apondre un MDR ò un LOL. Manjam de fromatge, un pan fach per una babà-sopla (una baba cool) de vint ans, de vin, de fromatge, de cervesa, una cigareta – que sembla a una cigareta - rotlada e après cantam amé un alen de chin d'après la caça dins la robina. S'acaba per una partida crosada (aquí pas cap de referéncias ais Albigés).En tornar prene: "cau far l'amor la nuech e mai lo jorn/ cau caressar lei chatas e leis aimar totjorn."
Dòrme sus mon matelas. E agache l'internet sus mon esmartfòne. Lo lendeman tòrne a mon Camin-d'Aigas. Darnier flash back nostalgic sus Clapàs: lo matin se siam quitats amé 4 creissènts cadun sus un plan dau Clapàs, la paret bèla pintada amé un engana-l'uelh sus la vila. E lo musicaire a dich: «Me siáu levat tròp tardier. Ai pas pausat meis anoncias ». A cantat lei tres cançons de la vèlha. Aviam ja oblidat lei melodias amé lo Komedyan qu'a concluit: « m'agrada mielhs lo tiatre ».
1 comentari:
es ben risolier lo tieu agach sul l'atalier
es plasent de se veire coma sins un miralheta pron pena desformant,
encara un pas dins la vertat.
te dise a lèu que prenguèri dins aqueste ciber pas qu'una miegoreta.
à ben leu palhassa
Publica un comentari a l'entrada