Elegància a l’italiana

Tornar de viatge en cò dau Brû es partejar un repais unenc ai sabors d’un país. L’agéncia (onte trime) me manda en Toscana per lei vacanças de prima. Au retorn, en Agradà (rementa-te : La vila de mei pantais) sòne tot d’una lo grafista, amador dei vins e dau bòn manjar. Dins son manjador, pega leis etiquetas, lei menuts, lei toalhons descorats dei diferents país traversats per lei collègas, lei receptas tanben perque es un fin cosinaire lo tipe, pega lo tot sus un panèu bèu e  blanc.

Voliáu tornar au negre e blanc per marcar l’elegància d’aqueste radier repais qu’anoncia surament la color de mon caminament dins una Italia generosa de lutz. Cambajon e pastas au pèsto. E Brû apond sempre sa toca : lo champagne francés. Un ensems cosmopolita !

E oblidem pas lo parmesan que pica un pauc la lenga sus lei bulas de Champagne!

E lo dessèrt? Per intrar dins lo viatge... vos aponde un imatge color, la paret d'una botiga de Lucas. La ciutat mai polida de Toscana. Gost sucrat e salat dau soleu?

(Un gost, un repais apela lei remembres e lei sensacions. Pequelet, dins sa pastissarié mon paire m'ensinhava lo biais de faire de bons glacets. De lach freg e de bonei fruchas: es lo secret, pichon, es lo secret... Mai èu avié lo biais... Sei glacets occitans èran italians.  Me  comprene. E ma grand fa de chivau.)