Lei Messòrgas 8

- Es de Varòt, dòna, li vau rendre.

Armosa un pas militari, desterminat, mecanic, Caramico. Devinhe son plan. A decidit de gardar l’objècte preciós dins sa veitura per lo pas rendre. Segurament, que ne’n vòu finir ambe sa situacion de flic, eu tanben. Vese lo lassitge dins seis uelhs. Son parier leis uelhs dau conselhier d’orientacion, coma un grand lassitge de la vida. Lo rebuta. Susprés per sa determinacion mai que mai qu’a pas l’abitud de se faire desobeïr, cedís. L’aluca, autoritari :

- Li vau rendre entre mans seguras. Son testimònis, leis autres.

Dins leis odors de la prima e la frescor dau sera, Varòt es desliurat de la veitura de flic. Dormís, drech. Ironisa, lo pèu mesclat, badalha d’un biais vulgar :

- Coma ai ben dormit dins vòstra veitureta ! Es mai confortable que non pas la banca ! Devriatz m’arrestar mai sovent. L’òme es un brolhon…

S’apròcha de l’òme, Mamà. Sembla pas tocada per sa pudentor. Lo cranhís pas plus. Fa boqueta. Eu, agacha la boita e ditz :

- Tenètz ! La dubrissètz pas ara.

E, me coifant de sa gròssa man negra de tencha, de tèrra ò de brutícia :

- Li balhe la boita e çò dedins. La dubriretz a l’ostau. Es per lo pichon, aquò. Auqueu tresaur es pas plus per ieu.

Puei, dins lo trauc de l’aurelha, li ditz de mòts d’adultes que deve pas comprene e que la fan venir roja. Seriosa, concentrada, la cara tampada, ditz de òc a caduna de sei frasas murmuradas. Me tenon a l’escart. Parlan dau contengut dau tresaur ? Serai ric coma un prince gregau ?

Davalam Mont Duplan. Feròça, me buta fins a l’ostau, Mamà. Sus lo camin, me tira per darrier lo còu. De còps, me tira per l’aurelha. Pas jamai, pas jamai, Ma Maire a pas levat la man sus ieu.

- Abriva ! Abriva ! que s’encanha.

M’arrape a la boita. La bolegue de temps en quora per escotar lei pèças que s’entreturtan. Ausisse pas que de frostilhaments : aquò òï ! Son de bilhets ! De bilhets vièlhs : pron que siágan pas de francs ! Luenh, vese la tropeta que, enaut, s’escampilha. Leis ombras de Tomàs, Caramico, Camelia, Faure, Quentin e son chin s’avanisson coma de fantaumas negras !

Episòdi quatre  Parpalhon

Passa una setmana tarribla. Guèrra freja a l’ostau. Mamà e ieu, se parlam sonque per se desrevelhar. Se fan longuets lei repàs. De còp, l’ausisse que repepia, parla de ieu a la tresenca persona : « Ambe tot çò que fau per eu. Ai pas plus fisança. Respond pas au telefonet. Parla a d’inconeguts. Es tot son paire. Vesèm coma aquò s’es acabat. Tot son paire, òc. Tot son paire. Pas ges de paraula. Pas ges de paraula donada. Qu’una Maire se siága sacrificada per li donar la vida ! S’avisa pas. Nani. S’avisa pas. Ambe tot l’administratiu qu’avèm. Tot l’administratiu. E aqueu pèu blanc ? D’onte ven aqueu pèu blanc ? Tot aquò per una boita, aqueu tresaur. Te ! Confiscada la boita ! Enaut sus l’armari ! »

Reluque la boita quilhada. Un pantais inacessible, un còp de mai.

Descolèra pas. Ò fant. La pression. Me vaquí ben punit. Fau que tot cambie. Mai ren es pas remediable. Se cambie mon biais, benlèu que me lo rendrà lo tresaur ? Enfrenar mon impaciéncia. Per aquò, me deve crompar una conducha. Esparnhe mei gèstes, mon buf. Fau mei devers regulerament. Le nuech, trabalhe sensa relambi a mon quasèrn de matematicas. Capite meis evaluacions. Vòle tot escafar, vòle frutesjar la perfeccion.

Dins la sala de banh, la vèsta lònga de mon vestit de pirata (enfin… çò que ne’n sòbra) pendolèja dins la gorbilha de linge brut. Cada jorn, quora reluque la boita, pense au paire : mei lagremas se mesclan ambe l’aiga cauquièra de la docha que raja.

Divendres seguènt. Ven me quèrre a l’escòla. Va fa exprés per me donar la vergonha. Cada jorn me ven quèrre a l’escòla, mentre que totei mei companhs, e mai aquelei que rèstan a la ZUP, an lo drech de s’entornar a pè, solets, ò ambe lo trambús, vergonha, m’espèra, aquí, mamà, au portau. Elei (mai que mai lei dròlles) m’alucan. Me tròban vielhassós per un dròlle que vòu intrar en seisenca. Quauqueis un dison a la chut-chut, per èstre pas entenduts deis adultes : « Pirata de pelucha ! Pirata de pelucha ! »
(de seguir...)